தூவானம்

நாட்டின் முதல் பிரதமர் நேருவை பற்றிய அறிமுகமில்லாதவர்கள் யாரும் இருக்க இயலாது. ஆனால் அதுவே இந்திரா பிரியதர்ஷினியின் தந்தை நேருவை பலர் அறிந்திருக்க மாட்டார்கள். நாட்டுக்காக சிறைகளில் உழன்ற நேரத்திலும் தன் மகளின் வளர்ப்பில் தனது பங்கும் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக ஒவ்வொரு தந்தையும் குழந்தைகளின் சந்தேகத்தை தீர்த்து வைப்பதை போலவே நேருவும் தன் மகளுக்கு தனக்கு தெரிந்ததை சொல்லித்தருகிறார், கடிதங்களின் வாயிலாக…

1928ல் அலகாபாத் சிறைச்சாலையில் இருந்து தனது 10 வயது மகளுக்கு எழுதும் கடிதங்கள் வாயிலாக அவளுக்கு இந்த உலகத்தை எங்ஙனம் பார்க்க வேண்டும் என கற்றுத் தருகிறார். அதற்கு வரலாறை விட சிறந்த பாடமுறை என்ன இருக்க போகிறது? வரலாற்றின் துவக்கம் இப்போது பெருவெடிப்பில் இருந்து இருக்கலாம். ஆனால் அப்போது சூரியனில் இருந்து பூமி தனியாக பிரிந்து வருவதில் இருந்துதானே துவங்குகிறது.

ஒரு கூழாங்கல்லை உற்று நோக்குவதன் மூலம் அது எப்படி பாறையில் இருந்து, வெடித்து சிதறி, ஆற்றில் அடித்து வரப்பட்டு, கரைகளில் வந்து சேர்கிறது என்பதை அறியலாம் என வரலாற்றை கற்றுக் கொள்ளும் முறையில் இருந்து வரலாற்றை சொல்ல துவங்குகிறார். சூரியனில் இருந்து கோள்கள் பிரிந்ததையும், பூமியில் இருந்து நிலா பிரிந்ததையும் சொல்லி விட்டு, பெரும்பனிக் காலத்தில் இருந்து உயிரினங்களின் தோற்றம் பற்றி சொல்கிறார்.

100 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அறிவியல் எது வரை கண்டறிந்திருக்கிறது என்பதற்கு இந்த நூல் ஒரு அளவுகோளாக உதவக்கூடும். அதிலும் ஒவ்வொன்றை பற்றி சொல்லும் பொழுதும் நாம் இந்த நாட்டிற்கு இந்த அருங்காட்சியகத்திற்கு செல்லும் பொழுது பார்த்தோமே, நினைவு இருக்கிறதா என கேட்கிறார். எவ்வளவு பெரிய பணக்காரார்? குடும்பத்தை பிரிந்து நாட்டுக்காக சிறையில் இருந்திருக்கிறார் என புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

அடுத்து மனிதர்களின் தோற்றம் பற்றி அவர் சொல்வதைத்தான் சேப்பியன்ஸ் புத்தகமும் விரிவாக சொல்கிறது. ஆதிவாசி எப்படி இயற்கையை சரிவர புரிந்து கொள்ளாமல், அதற்கு பயந்து, கடவுள் என்ற ஒன்றை உருவாக்கி, அதனுடன் சமரசத்திற்காக பலி கொடுப்பதை துவங்கி வைத்தான் என விளக்குகிறார்.

அடுத்து ஆதிமனிதன், வேட்டையாடியாகி, இனக்குழுவாக மாறி, அதற்கு ஒரு தலைவன் உருவாகி, மன்னர் முறைக்கு அது வித்திட்டதை விளக்குகிறார். குறிப்பாக எப்படி, ஒரே குடும்ப வம்சாவழிக்கு அந்த பதவி செல்கிறது, அதன் மூலம் பொது சொத்து எப்படி தனியார் உடைமையாகிறது, ஒன்றாக உழைத்தாலும் ஏற்றத்தாழ்வு உருவானது எப்படி என விளக்குகிறார்.

அடுத்து மனித இனக்குழுக்கள் பற்றி விளக்க துவங்கும் பொழுது இந்தியாவின் பூர்வக்குடிகள் திராவிடர்கள்தான் என்பதை ஏற்றுக் கொள்கிறார். அதற்கு ஆதாரமாக, வெப்ப நடுநிலைப்பகுதியான இந்தியாவில் காலகாலமாக வாழ்ந்து வரும் மக்களின் நிறம் கருப்பாக மட்டும் தான் இருக்க முடியும். மத்திய/மேற்கு ஆசியாவில் இருந்து வந்தவர்கள் நிறம் வெண்மை/கோதுமை நிறமாக இருப்பதை சொல்கிறார். மேலும் ஆரியர்கள் மத்திய ஆசியாவில் இருந்து வெவ்வேறு திசைக்கு நாடோடிகளாக தனித்தனி குழுக்களாக செல்கிறார்கள். அவர்களின் மொழி ஒவ்வொரு பக்கமும் தனித்தனியாக கிளை மொழிகளாக வளர்ந்தாலும் மூலச்சொற்கள் வழி அனைத்தும் ஒரு மூலமொழியில் இருந்துதான் உருவானவை என்பதை உதாரணத்துடன் விளக்குகிறார்.

இப்போது பாலகிருஷ்ணன் ஐஏஎஸ் அவர்கள், சிந்து வெளி நாகரீகம் திராவிடர்களுடையது என ஆதாரங்களுடன் தனது ஆய்வை வெளியிட்டுருக்கிறார். ஆனால் சிந்துவெளி கண்டுபிடிக்கப்பட்டது 1925ம் ஆண்டு, அதில் இருந்து 3 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு எழுதிய கடிதத்திலேயே நேரு அங்கு இருந்தவர்கள் திராவிடர்கள் என்றுதான் குறிப்பிடுகிறார். அதற்கு ஆதாரங்களை வேதங்கள், புராணங்கள், இதிகாசத்திலிருந்து தருகிறார்.

உலகம் முழுக்க இப்படி ஆற்றங்கரை நாகரீகங்கள் எப்படி உருவானது என்பதை விளக்கி, அவை எவ்வாறு மறைந்தன என்பதையும் சொல்கிறார். இதிகாசங்களான இராமாயண, மகாபாரதங்களை அறிமுகப்படுத்துவதோடு அவரது கடிதத்தொடர் நிறைவுறுகிறது. இது அவரது முதல் கடித தொகுப்பு. அடுத்த முறை சிறைக்கு வந்த பொழுது மகளுக்கு கடிதங்கள் மூலம் உலக நாடுகள் வரலாற்றினை சொல்லி தந்திருக்கிறார். அடுத்து அதையும் வாசிக்க விரும்புகிறேன்.

என்னுடைய தோழி ஒருத்திக்கு அவளது தந்தை படிக்கும் காலத்தில் வாரவாரம் கடிதம் எழுதுவார். போனில் பேசும் பொழுது கடிதம் வந்ததா என விசாரிப்பார். தொடர்ச்சியாக மகள்களுக்கு கடிதங்கள் வாயிலாக நிறைய கற்று தருவார். அவர் மூலமாகத்தான் இது நேருவின் முறை என்பது முதலில் எனக்கு அறிமுகமானது. 10 ஆண்டுகளுக்கு பிறகுதான் நேருவின் கடிதங்களை படித்திருக்கிறேன்.

ஆனால் ஆர்வத்தில் நானும் கடிதங்கள் அனுப்பி இருக்கிறேன். இன்னமும் அனுப்புவதற்காக வாங்கி வைத்திருக்கும் கடிதங்கள் 200 இருக்கும். எப்போது யாருக்கு அனுப்ப போகிறேன் என தெரியவில்லை.

இந்த புத்தகம் வெளிவந்து 90 வருடங்களாகிறது. யார் வேண்டுமானாலும் எந்த வகையில் வேண்டுமானாலும் இலவசமாக வாசிக்கலாம். தமிழில் கிடைக்காததால் ஆங்கிலத்தில்தான் வாசித்தேன். என்னை கேட்டால் 5ம் வகுப்பு குழந்தைகளுக்கு இதனை கட்டாய பாடமாக்க வேண்டும். அப்போதுதான் வரலாறு குறித்த அறிமுகம் கிடைக்கும். உங்கள் வீட்டில் குழந்தைகள் இருந்தால் கட்டாயம் வாங்கி கொடுங்கள். தமிழிலும் மொழிப்பெயர்ப்பு இருக்கிறது என நினைக்கிறேன். வரலாறு குறித்த அறிமுகம் தேவைப்படும் பெரியவர்களும் இதில் இருந்து ஆரம்பிக்கலாம்.

இந்தியாவில் பிறந்த ஒவ்வொருவருக்கும் வளரும்போதே இயல்பாய் ஊட்டப்படும் கதைகள் இராமாயணமும் மகாபாரதமும். தமிழர்களே கூட ஐம்பெருங்காப்பியங்கள் பற்றிய அறிமுகம் இல்லாமல் இருக்க வாய்ப்புண்டு, ஆனால் இந்தியர்கள் கட்டாயம் இந்த இதிகாசங்களை அறிந்திருப்பார்கள். ஒருவேளை வாழும் காலத்தில் நேரம் கிடைக்கவில்லை என்றாலும் ஓய்வான காலத்தில் இதை நோக்கித்தான் அவர்களது தேடல் இருக்கும். அப்படிப்பட்ட இதிகாசங்களில் எனக்கு இராமாயணத்தை விட மகாபாரதம் தான் மிகவும் பிடிக்கும்.

சிறுவயதில் கோவில் திருவிழாக்களில் பார்த்த தெருக்கூத்துகளில் துவங்கும் இந்த கதை தொடர்ந்து சொல்லப்பட்டுக் கொண்டேதான் இருக்கிறது. ஆனால் துளியும் அலுக்கவில்லை. ஏனெனில் ஒவ்வொரு முறையும் புதிதாக சொல்கிறார்கள். கூத்தில் இருந்து, சினிமா, சீரியல் என பார்த்தும் புத்தகங்களில் படித்தும் கேட்ட கதைகள் முற்றிலும் வேறு ஒரு கதையாக சொல்லப்பட்டால் அதை விட வேறு எது சுவாரசியம் தந்து விடப்போகிறது?

இதற்கு முன்பு “இரண்டாம் இடம்” நாவல் வாசித்திருந்தேன். அது மொத்த மகாபாரதத்தையும் வேறு கோணத்தில் காட்டியது என்றால் இந்த “பருவம்” தலைகீழாக புரட்டி விட்டது என்றே சொல்லலாம். 927 பக்க நூலை, தினம் 100 பக்கங்களாக நிதானமாக இரசித்து வாசித்தேன்.

கதை துவங்கும் பொழுதே நூறு வயது கடந்த மத்ர தேசத்து அரசன் சல்லியனிடம் இருந்து தொடங்குகிறது. இதுவரை படித்த மகாபாரதங்களில் போரில் துணைப்பாத்திரமாக வந்த சல்லியனைக் கொண்டு கதையை துவங்குவதே வித்தியாசமாக இருந்தது. அதுவும் அவரது வயது. குரு நாட்டில் யுத்தம் வர வாய்ப்பிருக்கிறதாம் என காற்றுவாக்கில் வரும் செய்திக்கு அவர்களின் எதிர்வினை என புதிய கோணம்.

என்னதான் அரசனாக இருந்தாலும் பேத்திக்கு சுயம்வரம் நடத்த வசதி இல்லாமல் இருப்பதே புது தகவல். அவளின் திருமணத்தினை மனதில் கொண்டே போரில் கலந்து கொள்கிறார். இப்போது மேடைக்கு மேடை பாரத கலாச்சாரம் என்று ஒற்றைத்தன்மையை நிறுவ முயற்சிப்பது போல் அப்போது இல்லை. முழுக்க ஆரியர்களே இருந்தாலும் ஒவ்வொரு நிலப்பகுதியிலும் ஒவ்வொரு வித கலாச்சாரம். ஒரு பகுதியில் பெண்ணுக்கு வரதட்சனை கொடுத்து திருமணம் செய்து வரலாம். இன்னொரு பக்கம் பெண் வீட்டார் கொடுப்பார்கள். வடக்கே சென்றால் சகொதரர்களுக்கு பொது மனைவி முறை என ஏகப்பட்ட வகைகளில் வாழ்வியல் முறைகள்.

அப்ப்டியே கதை 80 வயதினைக் கடந்த குந்தியின் பார்வையில் நகர்கிறது. தன் பிள்ளைகளுக்காக கிருஷ்ணன் சமாதான தூது வந்திருக்கையில் ஆற்றங்கரையோரம் அமர்ந்திருந்து, தன் மொத்த வாழ்வினையும் ஒருமுறை ஓட்டிப் பார்க்கிறாள். நாம் சினிமா/சீரியல்களில் பார்த்தது போல் ஒரு மந்திரத்தை சொன்னால் குழந்தை பிறக்கும் லாஜிக் மீறல்கள் எதுவுமில்லை.

இளமையும் அழகும் கொண்ட பாண்டுவினை மணந்து வரும் குந்தி & மாதுரி இருவருமே எந்த குறையும் இல்லாதவர்கள். ஆனால் சிறுவயதிலேயே நூற்றுக்கணக்கான பணிப்பெண்களுடன் ஆட்டம் போட்ட பாண்டு சுத்தமாக வீரியம் இழந்திருக்கிறான். வடக்கே இமயமலை அடிவாரம் சென்று பர்ணசாலை அமைத்து, வைத்தியம் செய்து கொள்ள முயல்கிறான். ஆனால் அவன் காட்டுக்கு வந்ததும் அவனது பார்வையற்ற அண்ணனுக்கு காந்தாரியுடன் திருமணம் நடக்கிறது. அவனுக்கு முதலில் குழந்தை பிறந்தால் அரசாட்சி மூத்த குழந்தைக்கு செல்ல வேண்டும் என்பதால் நியோகம் முறையில் குழந்தை பெற்றுக் கொள்ள முடிவெடுக்கிறான் பாண்டு.

நியோகம் என்றால் கணவனால் குழந்தை பெற்றுக் கொள்ள முடியாத சூழலில் வேறு ஒருவரிடம் இருந்து விந்துவை தானமாக பெறுவதுதான். ஆனால் அந்த காலத்தில் அறிவியல்முறைகள் இல்லாததால் நேரடியான உடலுறவில் ஈடுபட வேண்டி இருக்கும். ஆனால் அது ஒரு பூஜை போலத்தான் நடக்கும். விதிமுறைகளை கவனியுங்கள்.

• நியோகம் பெரும்பாலும் பிராமணர்களால் தான் செய்யப்பட வேண்டும். சமயங்களில் கணவனின் உறவினர்களும் ஈடுபடுத்தபடுவார்கள்.
• குழந்தைக்காக என்பதை தவிர இருவரிடையே வேறு எந்த உணர்வுகளும் இருக்க கூடாது
• கூடலின் போது கூட மனைவி, கணவன் குறித்தே யோசித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்
• கரு உண்டாகும் வரை தொடர்ச்சியாக கூடலாம். அதன் பின் அவரை தந்தையாக நினைத்து வணங்கி, அவரிடமிருந்து விலகி விட வேண்டும்.

ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக பாண்டு நியோகம் செய்ய முடிவெடுத்த பொழுது, அவர்களுடன் இருக்க வேண்டிய பிராமணர் ஊருக்கு சென்றிருப்பார். அதனால் அருகிலுள்ள தேவலோகத்தில் உள்ள தர்மஅதிகாரியை உதவி கேட்க, பாண்டவர்களின் மூத்தவனான தர்மன் பிறப்பான். அடுத்து வலிமைக்காக தேவர்களின் தளபதி, அதே போல் அடுத்து தேவர்களின் தலைவன் இந்திரன் நியோகம் செய்து பீமன், அர்ச்சுனன் பிறப்பார்கள். இரட்டை சகோதரர்களான அஸ்வினி வைத்தியர்களுடன் கூடி மாதுரி நகுலன், சகாதேவனை பெற்றெடுப்பாள்.

தேவலோகம் என்றதும் வானத்தில் இருக்கும் என நினைக்க வேண்டாம். இமயமலைக்கு மேலே இருக்கும் தேவர்கள் என்ற இனக்கூட்டம் வாழும் இடம் தான் தேவலோகம். அங்கு முப்பது இனக்குழுக்கள் இருக்கும். யார் வேண்டுமானாலும் யாருடன் வேண்டுமானாலும் கூடலாம். நாம் முப்பத்து முக்கோடி தேவர்கள் என சொல்வது இவர்களைத்தான்.

அதே சமயம் திருதராட்டினுக்கு துரியோதனன் பிறந்திருப்பான். அடுத்தடுத்து கௌரவர்கள் பிறந்திருப்பார்கள். மகாபாரத கதை அனைவரும் அறிந்தது தானே? சுவாரசியம் என்னவென்றால் யார் யாருடைய பாணியில் விவரிக்க படுகிறது என்பதுதான்.

அடுத்து பீமன் பார்வையில் கதை துவங்கும். சினிமா/சீரியலில் பார்த்தவர்களுக்கு ஒரு தோற்றப்பிழை இருக்கும். என்னவெனில் தொலைவினை அவர்கள் உணரவே வாய்ப்பில்லை. இந்தியாவின் குறுக்கும் நெடுக்கும் நடமாட எத்தனை நாட்கள் தேவை என யோசியுங்கள்? அஸ்தினாபுரம்-விராடதேசம்-மத்ரதேசம்-துவாரகை இது அத்தனையுமே குறைந்தது 15 நாட்கள் பயணம் தேவைப்படக்கூடிய தொலைவில் இருக்கும் இடங்கள். அதேபோல் கதை மாந்தர்களின் வயது. கர்ணன் படம் பார்த்தவர்களுக்கு கடைசிவரை சிவாஜிக்கு வயதே ஆகாததை பற்றி யோசிக்கவே வாய்ப்பு இருந்திருக்காது. ஆனால் மகாபாரதத்தின் படி குந்திக்கு 15 வயதில் பிறக்கும் கர்ணனுக்கு, குருஷேத்திரம் துவங்குகையில் 65 வயது ஆகியிருக்கும். பேரன் பேத்தி எடுத்திருப்பான். அதை விட விஜய் டீவி சீரியல் பார்த்தவர்கள் பலமாய் ஏமாந்திருப்பதும் இந்த உருவத்தில் தான். அனைத்து பாத்திரங்களும் சிக்ஸ் பேக்கிலேயே மனதில் தங்கும். ஆனால் நிதர்சனம் என்ன?

காலங்கள் உருண்டோட முதுமையும் வருமே…! சூதில் தோற்ற நாட்டினை திரும்ப கேட்க வருகையில் பாண்டவர்கள் அனைவரும் 50ஐ தாண்டி இருப்பார்கள். பாஞ்சாலிக்கு நரை விழ துவங்கி இருக்கும். அனைவருக்கும் மூத்தவனான கர்ணனுக்கு பற்களே விழ துவங்கி இருக்கும். அந்த நிலையில்தான் இவர்கள் அனைத்து நாட்டினரையும் திரட்டி யுத்தத்தை தொடங்குவார்கள்.

யுத்தத்தையும் திரையில் பார்த்த நமக்கு இந்த புத்தகம் பல அதிர்ச்சிகளை கொடுக்கும். முதலில் யுத்தமெனில் மகாராணி ஆரத்தி எடுத்து வெற்றித்திலகமிட்டு அனுப்புவார்கள். வீரன் அடுத்த ஷாட்டில் இரதத்தில் இருந்து அம்பெய்து கொண்டிருப்பான். ஆனால் நிஜம் என்ன? அனைவருமே கிளம்பி நகருக்கு வெளியே ஏதோ ஓரிடத்தில் கூடாரமிட்டு தங்கி போரிட வேண்டும். அங்கு உணவு கூட சமாளித்து விடலாம். தண்ணீர்? அதுவும் இயற்கை உபாதைகளுக்கு?

முதல் நாள் பெரிதாக இருக்காது. அடுத்தடுத்த நாள் மரணபயத்தில் பேதியாகும் இலட்சகணக்கான வீரர்கள் நிறைந்த அந்த இடத்தின் சுகாதார நிலை எப்படி இருக்கும் என யோசிக்க முடிகிறதா? அந்த நாற்றத்தில் உண்ண முடியுமா? உறங்க முடியுமா? இதில் என்ன இலட்சணத்தில் போரிட முடியும்? இது போன்ற பல யதார்த்த சிரமங்களை வெளிப்படையாக சொல்வதுதான் இந்த புத்தகத்தின் முதல் நல்ல விசயம்.

அடுத்து மனிதர்களின் உணர்வுகளை பேசுவது. பீமனின் பார்வையில் கதை செல்கையில் அவன் வாழ்வில் வந்த பெண்களைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டே அப்படியே மற்றவர்கள் குறித்தும் யோசிக்கிறான். ஏற்கனவே இரண்டாம் இடம் நாவல் பீமனின் பார்வையிலான கதை என்றாலும் இது கொஞ்சம் மாறுபடும். அடுத்து துரௌபதியின் பார்வை. நான் மிகவும் இரசித்த பகுதி இது. கண்டு காதலித்த அர்ச்சுனனிடமிருந்த அவள் காதலும் நேசமும் பீமன் பக்கம் திரும்பும் இடம் அவ்வளவு அருமையாக இருக்கும்.

இந்த புத்தகத்தில் எனக்கு முழுவதும் புதியதாய் இருந்தது கிருஷ்ணன் பற்றி அவனது யாதவ நண்பன் யுயுதானன் பார்வையில் கதை சொல்லப்படும் பகுதி. மனிதனாக காட்டினாலும் இவனை போல் தந்திரசாலி யாருமில்லை என அனைவரும் போற்றும் கிருஷ்ணன் வாழ்வானது முற்றிலும் புதிய கோணத்தில் மிகவும் இரசிக்கத்தக்க வகையில் இருந்தது.

அடுத்து அர்ச்சுனன் பார்வையில் போய்விட்டு, பேரன் பேத்தி எடுத்த கர்ணன் தாத்தா பார்வையில் வருகையில் எழுந்து அமர்ந்து விடுவோம். கர்ணன் தாத்தாவா? விஜய் டீவி மகாபார்தம் சீரியலில் பலருக்கு கர்ணனாக நடித்தவரை பிடித்திருக்கும். ஆனால் என்ன செய்ய? யுத்தம் நடக்கையில் கர்ணன் தாத்தாதான். பேரன் பேத்தி என்றால் அவருக்கு உயிர். இதையெல்லாம் ஏற்றுக் கொள்ள நம் மனம் போராடுவதில் இருக்கிறது எழுத்தாளரின் வெற்றி.

விதுரன், திருதராட்டிரன், பீஷ்மர், துரோணாச்சாரியார், வியாசர் என ஒவ்வொருவர் பார்வையிலும் அவர்களது வாழ்வினை சொல்லிக் கொண்டே மகாபாரத கதையினையும் அட்டகாசமாக சொல்லி செல்கிறார் எழுத்தாளர். அதிலும் குருஷேத்திரத்தை நெருங்கியதும் கதை கிளாசிக் தன்மையாக மாறுகிறது. ஒவ்வொருவரும் தன் வாழ்வின் முடிவினை குறித்து யோசிக்க துவங்குவது அருமையாக இருக்கும். அதுவும் பீஷ்மரின் முடிவு கவித்துவம்.

யுத்தத்தினை சுருக்கமாக சொன்னாலும் நாம் இதுவரை கேட்ட ஜாலங்களை சில்லு சில்லாய் நொறுக்குகிறார். பீமன் கௌரவர்களை கொல்வது மட்டும்தான் இதுவரை நாம் கேட்ட பாணியிலேயே இருக்கிறது. மற்ற அனைத்தும் புதிய கோணம்தான்.

யுத்தம் நிறைவு பெற்ற பிறகு நான் லீனியர் பாணியில் ஒவ்வொரு இடத்திலும் நிகழ்வதை சொன்ன இடம் அட்டகாசம். அப்படியே இதே முறையை ஒத்துதான் ஜெயமோகன் விஷ்னுபுரத்தின் இறுதியை வைத்திருப்பார். ரெண்டும் வெவ்வேறுதான். ஆனால் எனக்கு இரண்டும் ஒரே விதமான் உணர்வினை கொடுத்தன என சொல்கிறேன்.

ஆரியர்களுக்கிடையே நிகழ்ந்த இந்த யுத்தமானது பாரதத்தின் வரலாற்றினை, கலாச்சாரத்தை மாற்றி, புதிய இனக்கலப்புகளை உருவாக்கியது. அனைவரும் புனிதமாக கருதும் மகாபாரதத்தை சிரிக்காமேலேயே வைத்து செய்திருக்கிறார் என்றுதான் எனக்கு தோன்றுகிறது. இந்த நூலை பற்றி மட்டுமே அவ்வளவு எழுதலாம். ஆனால் இதெல்லாம் வாசித்து அனுபவிக்க வேண்டிய நூல். அதனால் சுருக்கமாக முடித்து கொள்கிறேன்.

மகாபாரதம் விரும்புபவர்கள் கட்டாயம் இந்த நூலினை வாசிப்பீர்கள் என்பது உறுதி. தவிர்க்கவே முடியாது. எஸ்.ராவின் இந்த கட்டுரை உங்களுக்கு உதவக்கூடும். https://www.sramakrishnan.com/?p=3337

இதையெல்லாம் முடித்தவர்களுக்கு ஜெயமோகனின் வெண்முரசு இருக்கிறது. அதற்கு பிறகு அசல் மகாபாரதத்தினை ஒருவர் தமிழில் மொழிபெயர்த்து ஸீரோ டிகிரி பதிப்பகம் வெளியிட்டுள்ளது. அதை வாசிக்கலாம். மகாபாரதம் பற்றி மட்டுமே நிறைய பேசலாம். அது ஒரு கடல். அவ்வளவுதான்.

இந்த நூல் வாசிக்கையில் எனது வாசிப்பனுபவங்களை மீம் வடிவில் கொடுத்துள்ளேன். அதற்கான இணைப்பு https://www.facebook.com/kathir.rath/media_set?set=a.10219862066436248&type=3

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் தமது நண்பர் குழாமுடன் இந்தியா முழுக்க(ஓரளவு) சென்ற பயண அனுபவத்தை குறித்த நூல் இது. எழுத்தாளர் என்றால் வருடத்திற்கு 10000 கிமீ பயணிக்க வேண்டும் என்று சொல்பவராயிற்றே…! 

இது சற்று பழைய நூல். அதாவது 2008 ம் ஆண்டு பயணித்த அனுபவம் இது. ஆனால் பயணத்தின் போதே அவ்வபோது தனது வலைதளத்தில் பயண அனுபவங்களை பகிர்ந்து வந்திருக்கிறார். தனது வாசகர்களுக்கு தனது அனுபவத்தை உடனுக்குடன் பகிர்வது மிகவும் பாராட்டுதலுக்குரியது.

ஈரோட்டில் இருந்து கிளம்பி, ஆந்திரம், மத்திய பிரதேசத்தை கடந்து, காசி வரை, அப்படியே கயா வழியாக ஒரிசாவுக்குள் நுழைந்து விசாகப்பட்டிணம் வந்து சென்னை வந்திருக்கிறார்கள். இது முழு இந்தியாவில் பாதி கூட வராதுதான். ஆனால் இந்தியாவை கண்ட்டைவதற்கான துவக்கமாக இப்பயணத்தை கொண்டிருக்கிறார்கள்.

முதலில் தாரமங்கலம் கைலாசநாதர் கோவிலுக்கு சென்றருக்கிறார்கள். இக்கோயில் எனக்கு பக்கம். 20 கிமீதான் வரும். நான் ஒரு 5 முறை சென்றிருக்கிறேன். ஆனால் இவர் குறிப்பிட்டுள்ள எந்த விசயத்தையும் நான் இதுவரை கவனித்ததே இல்லை என்பதுதான் உண்மை. அது கொஞ்சம் வெட்கமாக இருந்தது. சரி அதற்கு இந்து ஞானமரபு அறிந்திருத்தல் அவசியம் போல.

அங்கிருந்து ஆந்திரா லெபாக்‌ஷி. அப்படியே தொடர்ந்து மொத்தம் 21 இடங்களை/கோயில்களை/மடங்களை சென்றடைந்திருக்கிறார்கள். அது 19 அத்தியாயங்களில் எழுதப்பட்டுள்ளன.

ஒரு தேர்ந்த வாசகருடன்/எழுத்தாளருடன் பயணிப்பதல்தான் எத்தனை வசதிகள்? உடன் செல்பவர்கள் கேட்கையில் சிறுகதைகளை சொல்லகிறார். அந்தந்த தளங்களை பற்றி, அதன் வரலாற்றை பற்றி சொல்லி தருகிறார். மேலும் அது குறித்து எந்தந்த புத்தகங்களில் படிக்கலாம் என்றும் பரிந்துரைக்கிறார். ஏற்கனவே பாலைநிலப்பயணம்-செல்வேந்திரன் நூலை வாசிக்கையில் இந்த குழுவுடன் ஒரு பயணம் செல்ல வேண்டும் என்றொரு ஆவல் எழுந்த்து. அது மேலும் அதகரித்துள்ளது.

அப்படியே ஆந்திரா முழுக்க கடக்கையில் ஆந்திராவின் நலனுக்காக மூன்று மாநிலமாக கூட பிரிக்கலாம் என பரிந்துரைக்கிறார். சொன்னபடி ஆந்திரா இரண்டு மாநிலமாக இப்போது பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.

ஒவ்வொரு கோயில்களை கட்டிய மன்னரை பற்றிய கதைகளை சொல்கையில் அந்த பேரரசு பற்றிய தகவல்களையும் நிறைய குறிப்பிடுகிறார். உதாரணத்திற்கு விஜயநகர பேரரசு பற்றிய தகவல்கள், காகத்திய அரசு, ஹொய்சாள அரசு, சாளுக்கிய அரசு, அவர்களின் கட்டிடக்கலை பாணி என பயணத்தினூடே தகவல்கள் வந்து கொண்டே இருக்கின்றன.

ஆந்திரா தாண்டிய பிறகான இந்தியா வேறு மாதிரி இருப்பதை அழகாக குறிப்பிடுகிறார். தக்காண பீடபூமியை கடந்து இறக்கத்தில் இறங்குவதை குறிப்பிட்ட இடம் எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்த்து. நான் அங்கெல்லாம் போனதேயில்லை. போகவேண்டும். இந்த நூலை படித்துவிட்டு பலர் இதே வழியில் பயணித்தார்களாம். என்னை போலத்தானே அனைவருக்கும் தோன்றிருக்கும்.

பயணம் எதற்காக? அது தரும் உணர்வுகளை எத்தகையது? வாழ்வின் நோக்கத்தில் அதன் பங்கு என்ன என்பதை ஆங்காங்கு சொல்லிக் கொண்டே வருகிறார். 

ஒவ்வொரு கோயிலை பற்றி வர்ணிப்பதை கேட்டுக் கொண்டே அதன் புகைப்படங்களை பார்த்து இரசிப்பதும் அதன் பின்னனி கதைகளை கேட்டு கொண்டு தற்போதைய சுற்றுச்சூழலை விவரிப்பதும் நாமே உடன் சென்றதை போன்ற உணர்வினை தருகின்றன.

சைவம், வைணவம், சமணம், பௌத்தம் என அனைத்து விதமான வழிபாட்டு தளங்களுக்கும் செல்கிறார்கள்.

ஒரு இடத்தில் ரெட்டி சமூகத்தார் நன்கொடையால் பராமரிக்கப்படும் தங்கும் விடுதியை பற்றி பாராட்டிவிட்டு, இது போல் சாதியை வைத்து ஏதேனும் நன்மை செய்ய முடியுமா என யோசிக்க சொல்கிறார். அதாவது சாதியை ஒழிக்க முடியாது, அதோடு வாழ பழகிக் கொள்ளலாம் என்கிறார்.

அதே நேரத்தில் ஒவ்வொரு மாநிலமும் தமிழகத்தை விட எந்தெந்த விதத்தில் எவ்வளவு பின்தங்கி இருக்கிறது என்பதை ஆதாரத்துடன் சொல்கிறார். தமிழகம் இந்தியை மறுதலித்து ஆங்கிலத்தை கைவிடாமல் இருப்பதன் பலனை பாராட்டுகிறார்.

உண்மையில் நேரடியான பயணம் போன்றொரு அனுபவம் எந்த புத்தகமும் கொடுத்து விடாது. ஆனால் இயலாதவர்களுக்கு வேறென்ன வழி இருக்கிறது? இனி இயன்ற வரை அதிகம் பயண நூல்களை வாசிக்க விரும்புகிறேன்.

நானும் இது போல ஒரு குழுவாக திட்டமிட்டு ஊர் ஊராக சுற்றவும் விரும்புகிறேன்.

நான் கிண்டிலில் வாசித்தேன். அதே சமயம் இந்த நூல் ஜெயமோகன் அவர்களின் தளத்திலும் பதிவுகளாக உள்ளன. அங்கேயும் வாசிக்கலாம்.

இந்தியப் பயணம் 1 – புறப்பாடு

தமிழர்களுக்குச் சொந்த குடும்பத்தைத் தாண்டி மிகப்பெரிய ஈர்ப்பு உள்ள விசயம் சினிமாதான். நிஜத்தில் ஒருவரைக் காதலித்தால் திரையில் ஒருவரைக் காதலிப்பர். வெறும் கதாநாயகனை மட்டுமில்லாமல் ஒவ்வொரு நடிகரையும் ஒவ்வொரு விதத்தில் நேசிப்பான். சிறுவர்களுக்கு சூப்பர் ஹீரோ மேல் இருக்கும் நேசம் போல அது இருக்கும்.

ஒவ்வொரு தலைமுறையும் ஒவ்வொருவரை ரசிக்கும், நேசிக்கும். நான் கமலஹாசனை இரசித்து பெருமையாகச் சொல்லுகையில் என் தந்தை சிவாஜி போல வருமா என்பார். எதிர்த்து வாதாடினாலும் தந்தை வயதிற்கு வருகையில் சிவாஜியையும் நேசிக்காமல் இருக்க இயலாது. இங்கு சினிமாவையும் நடிகர்களையும் நேசிக்காதவர்கள் உண்டா என்ன?

நடிகர்கள் என்ற பதத்தைத் தாண்டி, கலைஞன் என்ற இடத்தை அடைபவதற்கான அர்ப்பணிப்பு இருப்பவர்களே காலம் கடந்து நேசிக்கப்படுகிறார்கள். சந்திரபாபு என்ற நடிகரின் திரைப்படங்களை நான் அதிகம் பார்த்ததில்லை, ஆனால் அவரது பாடல்களை கேட்டிருக்கிறேன். பார்த்திருக்கிறேன். சந்திரபாபு நடித்து நான் பார்த்த முழுத் திரைப்படம் சபாஷ் மீனா மட்டும் தான். மற்றபடி அவரைப் பற்றி நான் அறிந்ததெல்லாம் அவர் ஆகச்சிறந்த பணக்காரராகவும் பெரும் குடிகாரராகவும் எம்ஜியாரால் வஞ்சிக்கப்பட்டவராகவும் இருந்தார் என்பது மட்டும் தான்.

மிக முக்கியமான விசயம், பாக்யாராஜின் அந்த 7 நாட்கள் திரைப்படம் சந்திரபாபுவின் நிஜ வாழ்க்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்பது பரவலாகப் பேசப்பட்ட விசயம். திருமணத்திற்குப் பிறகு மனைவியைக் காதலித்தவருடன் அனுப்பி வைத்து விட்டார் என்று சொல்லக் கேள்வி. இந்த அளவு அறிதல்களுடன் சந்திரபாபு குறித்து முகில் எழுதிய நூலை வாசிக்கத் துவங்கினேன்.

முதல் அத்தியாயமே புதிய தகவல்களுடன் ஆரம்பித்தது. படவாய்ப்புகள் கிடைக்காததால் தற்கொலைக்கு முயற்சி செய்து மருத்துவமனையில் காப்பாற்றப்பட்டு, தற்கொலைக்காக நீதிமன்றத்தில் ஆஜராகி ஒரு தீக்குச்சியைக் கொளுத்தி தன் நிலையை விளக்கும் இடம். அபாரம். இத்தனை திறமைகளுடன் வாய்ப்பு கிடைக்காமல் எவ்வளவு நொந்திருப்பான் இந்த மனிதன்?

சுதந்திரப் போராட்டத் தியாகியின் மகன். சிறுவயதில் காங்கிரஸ் தலைவர் சத்தியமூர்த்தி & காமராஜரின் அரவணைப்பில் வளர்ந்தவர். ஓரளவு சாப்பாட்டுக்குப் பிரச்சனையில்லாத குடும்பத்திலிருந்தாலும் தனது கலையார்வத்திற்காக வீட்டை விட்டு வெளியேறி தெருத்தெருவாய் பட்டினியாய் அலைந்தவர். எந்த நிலையிலும் “என்னோட பிராண்ட் கோல்ட் பில்டர் தான், அது வாங்கி கொடுக்கிறதா இருந்தால் வாங்கிக் கொடுங்கள், இல்லை வேண்டாம்” எனச் சொல்லும் மேன்மகன்.

வாய்ப்பு கிடைத்த பிறகு உச்சம் தான். காத்துக் கிடந்த அத்தனை திறமைகளுக்கும் நிதானமே இல்லாமல் பொங்கி வழிந்தன. எழுத்தாளரும் சந்திரபாபுவின் நண்பருமான ஜெயகாந்தன் சொல்வது போல “தனது நடிப்பாற்றலை ஊதாரியாய் வாரி வழங்கினார்” என்றே சொல்லலாம்.

அதிலும் சபாஷ் மீனா படத்தில் சிவாஜியை விட ஒரு ரூபாய் அதிக சம்பளம் கேட்கும் அளவு தன் திறமை மீது நம்பிக்கை கொண்டவர். அவருக்கு மட்டுமல்ல, மொத்த திரையுலகத்திற்கும் அவர் மீது அவ்வளவு நம்பிக்கை. உதாரணத்திற்கு ஒரு நிகழ்வினை சொல்கிறேன்.

ஏவிஎம் நிறுவனம் “சகோதரி” என்றொரு படத்தினை எடுக்கிறது. ஏவிஎம் மெய்யப்ப செட்டியார் படம் முடிந்த பிறகு போட்டுப் பார்க்கிறார். ஓடுவதற்கான சரக்கு ஏதுமில்லை என்பது புரிகிறது. சந்திரபாபுவை வரச் சொல்கிறார். படத்தைப் பார்த்து விட்டு வரச்சொல்லி, இதனை ஓடவைக்க வேண்டும் என்கிறார். அதற்கு சந்திரபாபு தனது நகைச்சுவைக் காட்சிகளை 7 நாள் படப்பிடிப்பு நடத்தி படத்துடன் இணைத்துப் படத்தை மேம்படுத்தித் தருவதாகச் சொல்கிறார்.

அதற்கான சம்பளமாய் ஒரு இலட்சம் கேட்கிறார். அப்போது எம்ஜிஆர், சிவாஜிகளின் சம்பளமே 75000ஐ தாண்டவில்லை. ஒருவாறு ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டு, சொன்னது போல் தனது நகைச்சுவை பகுதிகளை எடுத்து இணைத்துத் தருகிறார். படம் ஹிட். சொன்னது போல ஒரு இலட்சம் சம்பளமும் பெற்றுக் கொண்டார்.

இதிலிருந்து தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது, ஏவிஎம் போன்ற நிறுவனம் கூட, ஓடாத படத்தை சந்திரபாபு நினைத்தால் ஓட வைக்க முடியும் என நம்பிய சூழல். வெறுமனே இயக்குநர் சொன்னதைக் கேட்டு நடிப்பவராய் மட்டும் இல்லாமல் திரைப்பட உருவாக்கம் பற்றி அனைத்தும் அறிந்திருந்ததால்தான், ஏற்கனவே எடுத்த படத்தின் இடையே தனிப்பட்ட காட்சிகளை எழுதி, அதைத் தானே இயக்கி, அதில் தானே நடித்து, அதனை எங்கெங்கு இணைக்க வேண்டும் என்பது உட்பட அனைத்தையும் கையாள முடிந்தது.

வெறும் நடிப்பு, நடனம், இயக்கம் மட்டுமில்லாது இசையமைப்பும் சந்திரபாபுவிற்கு கைகூடும். பல பாடல்களை எழுதி, மெட்டமைத்து, தானே பாடியிருக்கிறார். அவருக்கு மட்டுமன்றி மற்ற நடிகர்களுக்கும் பின்னணி பாடியிருக்கிறார்.

எம்ஜிஆரை நம்பியது, குடிக்கு அடிமையானது என்ற இரண்டு விசயங்கள் இந்த மாபெரும் கலைஞனைக் கலையிலிருந்து வெளியேற்றி சிறுவயதிலேயே உலகத்தை விட்டும் விரட்டி விட்டது.

அவரது சொந்த வாழ்க்கை சோகங்கள் பற்றிப் படிக்கையில் ஏற்படும் சோர்வைக் கூட எப்படி இத்தனை பிரச்சனைகளுக்கு இடையிலும் அந்த மனிதனால் இப்படி நடிக்க முடிந்தது என்ற வியப்பு விரட்டி விடுகிறது. தான் விருப்பப்பட்டு ஆசைஆசையாய் நிகழ்ந்த தனது திருமணம் தோல்வியடையும் வேளையில் கூட மனிதன் “சபாஷ் மீனா” படத்தில் இரட்டை வேடத்தில் வயிறு குலுங்கச் சிரிக்க வைத்துக் கொண்டிருந்திருக்கிறார்.

எந்த நிலையிலும் சுத்தமாக உடையணிவது, மற்ற நடிகர்கள் பாகவதர் பாணியில் வேட்டி சட்டையுடன் நிகழ்ச்சிகளுக்குப் போய் வந்த காலத்தில், கோட் சூட்டுடன் ஸ்டைலாக உலா வந்தது. எவ்வளவு பெரிய ஆளாக இருந்தாலும் சார் என்றிழைக்காமல் மிஸ்டர், மிஸ், மிஸ்ஸஸ் போட்டுப் பெயர் சொல்லி அழைப்பது, எந்த நிலையிலும் யாருக்கும் அஞ்சாமல் அவர் மனதில் பட்டதைச் சொல்வது என மனிதன் தனக்கு நேர்மையாக வாழ்ந்திருக்கிறார்.

இந்த புத்தகத்தின் மூலம் சந்திரபாபுவைப் போலவே அவரது வாழ்வில் வந்த வேறு சிலரின் முகங்களையும் அறிந்து கொண்டது சுவாரசியமாக இருந்தது. உதாரணத்திற்கு எம் எஸ் விஸ்வநாதனின் நடனத்திறமை.

வேறு நாட்டில் ஏன் வட இந்தியாவில் பிறந்திருந்தால் கூட சார்லி சாப்ளின் அளவுக்குப் புகழ் பெற்றிருக்க வேண்டிய மனிதர், தமிழ் நாட்டில் பிறந்ததாலோ என்னவோ சரியாகக் கொண்டாடப்படாமல் போய்விட்டார்.

இந்தப் புத்தகத்தைப் படித்து முடித்து விட்டு டீவி போட்டால் ஆதித்யா சேனலில், இப்புத்தகத்திலிருந்து ஒரு காட்சியை அனிமேஷனாக போட்டு, பின்னணியில் அவர் கதையைச் சொல்கிறார்கள். கே டீவியில் மனம் கொத்திப் பறவை திரைப்படம். அதில் சிங்கம்புலி வைத்திருக்கும் டீக்கடை முழுக்க சந்திரபாபு படங்கள், யதெச்சையாக வேறு சேனல் வைத்தால் “புத்தியுள்ள மனிதரெல்லாம்” பாடல் ஓடுகிறது. இப்படி ஒரு பாடலுக்கு மென்மையான மேற்கத்திய நடனமெல்லாம் வேறு யாருக்கும் வந்து விடாது.

சினிமாவை நேசிக்கும் ஒவ்வொருவரும் அறிந்திருக்க வேண்டிய நபர் சந்திரபாபு. வாழ்வில் உச்சத்தையும் பள்ளத்தையும் பாபு போல் யாரும் பார்த்திருக்க மாட்டார்கள். புத்தகத்தின் தலைப்பில் சொல்வது போல தன் வாழ்வு முழுக்க கண்ணீரால் நிரம்பியிருந்தாலும் நம்மைப் புன்னகைக்க வைத்துவிட்டே சென்றிருக்கிறார்.

இறுதியாக இந்த ஒரு பாடல்,கண்ணதாசன் எழுதியது, பாபு பாடியது, அப்படியே பாபுவின் வாழ்க்கையை முழுமையாகச் சுருங்கச் சொல்கிறது.

புத்தியுள்ள மனிதரெல்லாம் வெற்றி காண்பதில்லை
வெற்றி பெற்ற மனிதரெல்லாம் புத்திசாலி இல்லை

பணம் இருக்கும் மனிதரிடம் மனம் இருப்பதில்லை
மனம் இருக்கும் மனிதரிடம் பணம் இருப்பதில்லை

பணம் படைத்த வீட்டினிலே வந்ததெல்லாம் சொந்தம்
பணம் இல்லாத மனிதருக்கு சொந்தமெல்லாம் துன்பம்

பருவம் வந்த அனைவருமே காதல் கொள்வதில்லை
காதல் கொண்ட அனைவருமே மணம் முடிப்பதில்லை

மணம் முடித்த அனைவருமே சேர்ந்து வாழ்வதில்லை
சேர்ந்த வாழும் அனைவருமே சேர்ந்து போவதில்லை

கனவு காணும் மனிதனுக்கு நினைப்பதெல்லாம் கனவு
அவன் காணுகின்ற கனவினிலே வருவதெல்லாம் உறவு

அவன் கனவில் அவள் வருவாள், அவனை பார்த்து சிரிப்பாள்
அவள் கனவில் யார் வருவார்? யாரை பார்த்து அணைப்பாள்?

புத்தியுள்ள மனிதரெல்லாம் வெற்றி காண்பதில்லை
வெற்றி பெற்ற மனிதரெல்லாம் புத்திசாலி இல்லை

சிறப்பானதொரு மனிதனை, கலைஞனை அறிமுகபடுத்தியதற்கு எழுத்தாளார் முகிலுக்கு நன்றி.

ஒவ்வொரு புத்தகமும் நமக்கு அறிமுகமாவதே ஒரு சுவாரசியமான சம்பவமாக இருக்கும். முதன் முதலில் நான் சேப்பியன்ஸ் பற்றி கேள்விப்பட்டது முக நூலில் தான். வாசிப்பவர்கள் ஒவ்வொருவரும் உள்ளே என்ன இருக்கிறது என்று சொல்லாமல் தவறவே விடக்கூடாத புத்தகம் என்று சொன்னார்கள். அது வழக்கமாக எல்லா புத்தகங்களுக்கும் சொல்லப்படுவதுதான் என்று கடந்தேன். எழுத்தாளர் பா.ராகவன் தனது முக நூல் பக்கத்தில் “சேப்பியன்ஸ் படிக்கவில்லையா?” என்றேதான் அனைவரும் கேட்கிறார்கள் என்பது போல் பதிவு எழுதி இருந்தார். அப்போதே வாசித்து விடலாம் என குறித்து வைத்துக் கொண்டேன்.

புத்தகங்களை பொறுத்த வரை நான் அவசரப்படுவதே இல்லை. ஒன்று எப்படியும் ஏதேனும் தள்ளுப்படி வரும், இரண்டாவது கிண்டில் அன்லிமிட்டட்டில் வரும், அப்போது படித்துக் கொள்ளலாம் என விட்டு விடுவேன். இந்த புத்தகமும் முதலில் கிண்டிலில் 200ரூ க்கு கிடைத்தது. அச்சு வடிவில் 500ரூ மதிப்புள்ள புத்தகம் இது, சரி இன்னும் காத்திருப்போம் என 129ரூ விலைக்கு கிடைக்கும் பொழுது வாங்கினேன். அத்தோடு சரி, புத்தகத்தோடு புத்தகங்களாக உறங்க துவங்கியது. நிவேதிதா அவர்கள் சேப்பியன்ஸ் கூறும் கருத்துகளை மீம் வடிவில் இரண்டு பதிவுகளில் கூறுவதை வெகுவாக ரசித்தேன். உடனே எடுத்து வாசிக்க துவங்கினேன். அதன் பின் கொண்டாட்டம்தான். நான் ஒரு திரைப்படத்தினை போல இரசித்து இரசித்து புத்தகம் படிப்பது எப்போதாவதுதான் நடக்கும். இந்த புத்தகம் இதுவரை நான் வாசித்ததிலேயே சிறந்த புத்தகம் என்பேன். இத்தோடு நிறுத்திக் கொண்டு சென்று சேப்பியன்ஸ் புத்தகம் வாங்கி வாசித்து துவங்குவது சிறந்த வாசிப்பனுபவத்தைத் தரும்.

சேப்பியன்ஸ் – மனித குலத்தின் சுருக்கமான வரலாறு, பள்ளிகளில் படித்த மனிதரின் அறிவியல் பெயரான ஹோமோ சேப்பியன்ஸில் சேப்பியன்ஸ் என்ற வார்த்தை மட்டும் தான் நம்மைக் குறிக்கும். தற்கால மனிதர்கள் இல்லாமல் நமக்கு முன்பும், நம்மோடும் பல மனித இனங்கள் பரிணாம வளர்ச்சியில் உருவாகின, உதாரணத்திற்கு ஹோமோ எரக்டஸ், நியாண்டர்தால் போன்ற மனித இனங்கள் அழிந்த பிறகு, தனது அறிவாற்றலால் உலகை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் தற்கால மனிதனின் பெயர் தான் ஹோமோ செப்பியன்ஸ், இதன் பொருள் அறிவார்ந்த மனிதன். இவனது தோற்றம் முதற்கொண்டு 2010கள் வரையிலான 70000 ஆண்டுகள் வரலாற்றினை கழுகுப்பார்வையில் இந்த நூல் நமக்கு காட்டுகிறது.

முதன் முதலாக ஆப்பிரிக்க சவானா புல்வெளிகளில் மிருகங்களின் தாக்குதலை எதிர்நோக்கி, தனது மூதாதையர்களை போல் இல்லாமல் நிமிர்ந்து நிற்க துவங்குவதில் இருந்து சேப்பியன்சின் வரலாறு துவங்குகிறது. இது நடந்தது 70000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. அதே சமயத்தில் பூமியில் வேறு மனித இனங்களும் இருந்து இருக்கிறார்கள். மத்திய ஆசிய பகுதிகளில் நியாண்டர்தால்சும், கிழக்காசிய பகுதிகளில் ஹோமோ எரக்டசின் கடைசி மிச்சங்களும் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். அங்கு இருந்து கதை சொல்லி தனது கதையை துவக்குகிறார்.

வரலாறு போல பள்ளியில் நம்மை வேறு எந்த பாடமும் பெரிதாய் தூங்க வைத்திருக்காது. காரணம் அது சொல்லப்படும் முறைதானே தவிர வரலாற்றினை போல சுவாரசியமானது வேறு ஏதுமில்லை என்பேன். எனக்கு சுவாரசியமாக வரலாற்றினை முதலில் சொல்லிக் கொடுத்தது கார்ட்டுனிஸ்ட் மதன் தான். அவரது “வந்தார்கள் வென்றார்கள்” புத்தகத்தினை ஏகப்பட்ட முறை வாசித்திருக்கிறேன்.

வெறும் பகடி மட்டும் சுவாரசியத்தை தந்து விடாது, கதை சொல்லிக் கொண்டே இடையிடையே கேட்கப்படும் கேள்விகள்தான் சுவாரசியத்தைக் கூட்டுபவை. வந்தார்கள் வென்றார்களில் கங்கைக்கரை வரை சென்ற ராஜேந்திர சோழனின் படைகள் மேற்கு நோக்கி திரும்பி, கஜினி முகமதுவை எதிர் கொண்டிருந்தால் இந்தியாவின் வரலாறு எப்படி இருந்திருக்கும் என ஒரு கேள்வி எழுப்பி இருப்பார். யோசித்தாலே சிலிர்ப்பூட்டும் இடம் அது.

அது போன்ற கேள்விகளை ஒவ்வொரு அத்தியாயத்திலும் யுவால் எழுப்பி இருக்கிறார். உதாரணத்திற்கு சேப்பியன்சோடு மற்ற மனித இனங்களும் இப்போதும் வாழ்ந்து வந்திருந்தால் என்று யூகிக்க வைத்து பின்வரும் கேள்விகளை முன்வைக்கிறார்.

• நியாண்டர்தால்கள் ஆதாம் மற்றும் ஏவாளின் வழித்தோன்றல்கள் என்று பைபிள் முழங்கியிருக்குமா?
• ரோமானியர்களின் பிரம்மாண்டமான படைப் பிரிவுகளிலோ அல்லது ஏகாதிபத்திய சீனாவின் நிர்வாகத்திலோ நியாண்டர்தால்களால் பணியாற்றியிருக்க முடியுமா?
• ஹோமோ பேரினத்தின் அனைத்து உறுப்பினர்களும் சமமாகப் படைக்கப்பட்டுள்ளவர்கள் என்று அமெரிக்க சுதந்திரப் பிரகடனம் ஒப்புக்கொண்டிருக்குமா?
• அனைத்து இனங்களையும் சேர்ந்த தொழிலாளர்கள் ஒன்றுசேர வேண்டும் என்று கார்ல் மார்க்ஸ் அவர்களிடம் வலியுறுத்தியிருப்பாரா? 

கேஜிஎப் படத்தின் கிளைமாக்சில் சொல்வது போல “இது வெறும் முதல் அத்தியாயம் தான்”. இப்படி புத்தகம் முழுக்க எழுப்பப்பட்ட கேள்விகளை கணக்கிட்டால் கண்டிப்பாக ஆயிரத்தைத் தாண்டும்.

மனித வரலாற்றின் திருப்பு முனைகளாக மூன்று இடங்களைக் குறிப்பிடுகிறார்.

1. மற்ற எந்த உயிரினங்களுக்கும் ஏற்படாத “அறிவு புரட்சி” -70000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஏற்பட்டது
2. தனக்கான உணவை தானே விளைவிக்கும் “வேளாண் புரட்சி” – 12000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஏற்பட்டது
3. நீராவி என்ஜின் கண்டுபிடிப்பில் ஏற்பட்ட “தொழிற்புரட்சி” – 500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஏற்பட்டது

எறும்பு, தேனீ, கரையான் போன்று துவக்கத்தில் இருந்தே மனிதன் கூட்டமாக சேர்ந்து இயங்கவில்லை. தனித்தனி குழுவாக இயங்கிக் கொண்டிருந்த ஹோமோ சேப்பியன்சை முதலில் ஒருங்கிணைத்தது மொழி, அதனோடு சேர்ந்த கற்பனை வளத்தைத்தான் “அறிவுப் புரட்சி” என்று குறிப்பிடுகிறார்.

ஒற்றைக்கு ஒற்றை நின்றால் மனிதனால் எந்த வல்லுயிரியையும் வேட்டையாட இயலாது, அவன் கூட்டாக செயல்படுவது மட்டுமில்லாமல் தெளிவான திட்டமிடுதலும் அவசியமாகிறது. கூட்டமாக மேயும் வரிக்குதிரைகளை இரண்டு மலைகளுக்கு நடுவே ஒரு கூட்டம் விரட்டி வர, மறு கூட்டம் ஏற்கனவே அங்கு நின்றிருந்து வரும் குதிரைகளை அம்பெய்தி கொல்வதற்கு எவ்வளவு ஒருங்கிணைப்பு தேவைப்பட்டு இருக்கும்?

மொழி வளர்ந்ததும் முதலில் வளர்ந்தது என்னவென்று நினைக்கிறீர்கள்? வதந்திதான். வதந்திகளாலேயே மனித சமூகம் ஒருங்கிணைந்தது. இல்லை என்றால் 150க்கு மேற்பட்ட மனிதர்களை வேறு எந்த காரணம் சொல்லியும் ஒரே பணியில் ஈடுபடுத்த முடியாது. இதை இந்த புத்தகத்தில் படித்து விட்டு “The Big Bang theory” என்ற வெப்சீரியசிலும் இதே கருத்து வெளியான பொழுது இன்னும் தெளிவாக புரிந்தது. இங்கு மனிதர்களை ஒருங்கிணைக்க பயன்படும் கற்பனை யதார்த்தங்கங்களை பார்ப்போமே, பணம், மதம், சாதி, தேசம், கடவுள், இனம், மொழி இவற்றின் பெயரால் மட்டுமே ஒருங்கிணைக்க முடியும். உண்மையில் இந்த அத்தியாயம் வெகு சுவாரசியமானது. எனக்கு அதை சுருக்கமாக சொல்ல வரவில்லை. ஒரு உதாரணம் மட்டும் தருகிறேன்.

ஒரு குரங்கிடம் சென்று உன்னிடமுள்ள ஒரு வாழைப்பழத்தை என்னிடம் தந்தால் உனக்கு சொர்க்கத்தில் இரண்டு வாழைப்பழங்கள் கிடைக்கும் என்று சொன்னால் நம்பி தனது வாழைப்பழத்தினைக் கொடுத்து ஏமாறாது. ஆனால் ஒரு மனிதனிடம் நீங்கள் இதை சொல்லி ஏமாற்றலாம்.

ஆதாரப்பூர்வமாக உலக வரலாற்றினை சொல்லிக் கொண்டே வருபவரால் மதங்களை கடந்து விட முடியுமா? ஏனெனில் அனைத்து மதங்களும் மனிதர்களின் படைப்புக்காக சொன்ன அத்தனை கதைகளும் டார்வின் தியரி முன்பு அடிபட்டு போகிறதே, அதை அநியாயத்திற்கு பங்கம் செய்கிறார். அதிலும் போப் ஆண்டவர் போட்டோவை போட்டே, அவரது துறவு வாழ்க்கையை பகடி செய்வதெல்லாம் உச்சக்கட்டம்.

வேட்டையாடியாய் வாழ்ந்த மனிதன் உலகின் எத்தகைய பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தினான் என நிதானமான விவரிக்கப்படுவதை பார்க்கையில் ஒரு கால யந்திரத்தை கண்டறிந்து சென்று முதல் சேப்பியனை கடத்தி வந்து கசாப்பு போட வேண்டுமென தோன்றுகிறது. ஒவ்வொரு கண்டமாக எப்படி நகர்ந்தான்? எந்தெந்த விலங்குகளை எப்போது மொத்தமாக ஜீரணித்தான் என்று விளக்குவதோடு, அவை இறந்ததால் மற்ற சூழல் மண்டலத்திற்கு உண்டான பாதிப்புகளையும் சொல்கிறார்.

வரலாற்றின் முக்கியத்துவம் அற்ற மிருகமாய் இருந்த சேப்பியன் வேட்டையாடியாய் இருந்ததோடு நிறுத்தி இருந்தால் கூட பரவாயில்லை, நிதானமாய் வேளாண்மை செய்கிறேன் என இரண்டாவது புரட்சிக்கு இறங்கியதுதான் விலங்குகள் அழிவில் இருந்து சூழல் சீர்கேட்டினை அவனது பிரதான தொழிலாக மாற்றியது.

வேட்டையாடறதுல இருந்து விவசாயியாய் மாறுகையில் என்னென்ன நடந்தது என வரிசையாக சொல்கிறேன்

முதலில் கொஞ்சம் இடத்தில் விவசாயம் செய்கிறான்

நிலையாக உணவு கிடைக்குமென நம்புகிறான்

ஆனால் வேலை அதிகமாக இருக்கிறது

அதற்காக நிறைய பிள்ளைகளை பெற்றுக் கொள்கிறான்.

அந்த பிள்ளைகளுக்கு சாப்பாடு போதவில்லை

அதற்காக இன்னும் காட்டை எரித்து விளைநிலமாக்குகிறான்

திரும்பவும் வேலை அதிகரிக்குது, பிள்ளைகளை அதிகம் பெற்றுக் கொள்கிறான், இப்படியே மக்கள் தொகை அதிகரிக்கிறது

அதே நேரம் இன்னொரு பக்கம் ஒரே இடத்தில் நிலையா வாழ்வதால் நாகரீகம் வளர்கிறது, வீடு, வாசல், ஊர், நகரம் உருவாகிறது, ஊருக்குள் வயலுக்குள் மிருகம் வரக்கூடாதுன்னு வேட்டையும் தொடர்ந்து நடக்கிறது.

வேட்டையாடியாக இருந்த வரை எல்லாவற்றையும் உணவுக்காக வேட்டையாடினால் பின்னாடி பற்றாக்குறை வருமென புரிந்து, பெண் இனங்களை வேட்டையாடாம இருக்கற அளவு அவனுக்கு அறிவு இருந்தது, அப்படியே இருந்திருந்தால் அவன் காட்டுக்குள்ளயே இருந்திருப்பான்

மனிதன் காட்டுக்குள் இருந்த வரை, உலகமும் காடாகத்தான் இருந்தது. காட்டுக்குள் வாழ்ந்த வரை எத்தனை ஆயிரம் வருடமாக இருந்தாலும் ஓரளவுக்கு மேல மக்கள்தொகை அதிகரிக்கவே இல்லை. அதை இயற்கை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தது.

அவன் வெளியே வந்த பிறகுதான் “உலகம் அனைத்து உயிர்களுக்குமானது” என்பது மாறி “உலகம் மனிதனுக்கானது” என்றானது.

வேளாண் சமூகமாக மாறிய பிறகு அரசுகள் உருவாகின்றன. அதன் பிறகான வரலாறு படு சுவாரசியம். எப்படி என்றால் யுவால் அடிக்கடி வரலாற்றுக் காலத்தில் இருந்து தற்காலத்திற்கு தாவி வந்து இரண்டையும் ஒப்பிட்டு பகடி செய்வார். உதாரணத்திற்கு அலுமினியத்தை மலினமாக பிரித்தெடுக்கும் முறை கண்டறியப்படும்வரை உலகின் மதிப்பு மிக்க உலோகமாக அலுமினியம் இருந்திருக்கிறது. மூன்றாம் நெப்பொலியன் தன் அரண்மனைக்கு வரும் சிறப்பு விருந்தினர்களுக்கு அலுமினியத்திலும் சாதாரண விருந்தினர்களுக்கு தங்கத்திலும் பாத்திரங்களைக் கொண்டு விருந்து பரிமாறி இருக்கிறார். ஆனால் இப்போது நாம் ஒருமுறை பயன்படுத்தும் தட்டுகளில் கூட அலுமினிய பூச்சு தட்டுகளை பயன்படுத்துகிறோம். இதை மூன்றாம் நெப்பொலியன் அறிந்தால் எவ்வளவு வருத்தப்படுவார் என்று முடிக்கிறார்.

அரசுகள் உருவான பிறகு, மதங்களும், கடவள்களும், வியாபாரங்களும் உருவாகி உலகம் முழுக்க பரவுகின்றன. சேப்பியன்ஸ் இப்போது உலகம் முழுக்க பரவி இருக்கிறார்கள். அவர்களை ஒருங்கிணைக்க பேரரசுகளும், மதங்களும் தோற்ற பிறகு பணம் வெற்றி பெறுகிறது. இன்று உலகத்திலுள்ள அனைத்து மனிதனும் நம்பும் விசயம் பணம் மட்டும் தான். இன்னும் கொஞ்சம் ஆதிவாசிகள் மீதம் இருக்கிறார்கள். அவர்களும் வரவழைக்கப்பட்டு விடுவார்கள்.

மதங்களையும் கடவுளையும் ஆதாரப்புர்வமாக வைத்து செய்த பிறகு நவீன மதங்களான முதலாளித்துவத்திற்கு வருகிறார். அங்கு வரும் பொழுது மூன்றாவது புரட்சியான தொழில் புரட்சியும் ஏற்பட்டு விடுகிறது. அச்சம கால ஏகாதிபத்தியத்தை பற்றியும், அமெரிக்க கண்டம் கண்டறிந்ததன் விளைவுகளையும் சொல்லிக் கொண்டே, தொழிற்புரட்சியை பற்றி விளக்குகிறார்.

இடையில் பணம் & வங்கி அடிப்படையிலான பொருளாதார முறையை விளக்கும் இடம் வெகு சுவாரசியம்.

அறிவியலும் தொழில் நுட்பமும் எப்படி முதலாளித்துவத்தை வளர்த்தது என்பதை புரிய வைப்பதோடு உண்மையில் முதலாளித்துவம் என்பது எப்படிப்பட்டது என்பதை யுவால் மூலமே நான் தெளிவாக புரிந்துக் கொண்டேன்.

அப்படியே இருபதாம் நூற்றாண்டை அலசி விட்டு தற்காலத்திற்கு வந்து அடுத்து மனிதன் செல்லும் பாதை பற்றி சுருக்கமாக சொல்வதோடு நூல் நிறைவு பெறுகிறது.

இந்த நூலின் தொடர்ச்சியாக ஹோமோ டியஸ் என்ற நூலும், 21ம் நூற்றாண்டுக்கான 21 பாடங்கள் என்ற நூலும் வெளியாக இருக்கின்றன. இதில் ஹோமோ டியஸ் தமிழில் கிடைக்கிறது. சுவாரசியம் என்னவென்றால் அதனையும் எப்போதோ ஆஃபரில் வாங்கி வைத்திருக்கிறேன். கட்டாயம் அவற்றையும் வாசிப்பேன்.

இதற்கு முன்பு ஸ்டீஃபன் ஹாக்கிங் எழுதிய ஆழமான கேள்விகளுக்கு அறிவார்ந்த பதில்கள் என்ற புத்தகத்தினை வாசித்திருந்தேன். இரண்டும் பல இடங்களில் ஒத்துப் போகிறது. உயிரினங்களின் பரிணாம வளர்ச்சி, மொழி உருவானதால் ஏற்பட்ட அறிவுப்புரட்சி, இதற்கு பிறகு அறிவியலால் மனிதன் அடைய இருக்கும் நிலைகள் இந்த தலைப்புகளில் இருவரும் சொல்வது ஒத்துப்போனாலும் இரண்டும் படு சுவாரசியம்.

மற்ற உயிரினங்களோடு சேர்ந்து சராசரி விலங்காய் இருந்த மனிதன் எப்படி கடவுளாக மாறப்போகிறான் என்பது வரையிலான கதைதான் மொத்த புத்தகத்தின் சாரம்சம். இது குறித்து சுருக்கமாக எழுதினாலும் 40-50 பக்கங்களுக்கு வரும், அவ்வளவு விசயங்கள் இருக்கின்றன. அதிலும் தகவல்கள் என்றால் எண்ணிலடங்காதவை.

மொழிப்பெயர்ப்பினை பற்றி சொல்லியே ஆக வேண்டும். உண்மையில் இது போன்ற அறிவியல்சார் புத்தகங்களை தமிழில் மொழிப்பெயர்ப்பது எளிதல்ல, ஆனாலும் மொழிப்பெயர்ப்பாளர் நாகலட்சுமி சண்முகம் மிகவும் சிறப்பான முறையில் எளிமையாக அனைவருக்கும் புரியும் வண்ணம் செய்துள்ளார். அதற்கு தனி நன்றிகள் அவருக்கு.

சாதாரணமாக வாசித்து முடிக்க 10 மணி நேரம் தேவைப்படும் இந்த புத்தகத்தை நிறுத்தி நிதானமாக 20 நாட்கள் தினம் கொஞ்சமாக வாசித்தேன். மிகவும் நிறைவான வாசிப்பனுபவம் கிடைத்தது. கட்டாயம் வாசிக்க வேண்டிய நூலாக இதனை பரிந்துரைக்கிறேன்.

சேப்பியன்ஸ் குறித்த எனது மீம் சீரிஸ்க்கான இணைப்பு

https://www.facebook.com/kathir.rath/media_set?set=a.10219698106537353&type=3

நடிகர் சத்யராஜ் ஒரு நிகழ்ச்சியில் பேசும் பொழுது சொல்லியிருப்பார். தன் காதலி லைலாவின் அழகை எப்போது பார்த்தாலும் புகழ்ந்து கொண்டே இருக்கும் மஜ்னுவினால் தூண்டப்பட்ட ஊர்மக்கள் அவளைக் காண்பதற்காகக் காத்திருக்கிறார்கள். அவளை நேரில் பார்த்த பொழுது அவள் சராசரி அழகுடன் இருக்கவும் இவளையே உச்சமாக வர்ணித்தாய் என்ற கேள்வியினை எழுப்பினார்கள். அதற்கு மஜ்னு, லைலாவின் அழகினை காண உங்களுக்கு மஜ்னுவின் கண்கள் தேவை. அதே போல இந்தியாவின் சாதிக்கொடுமைகளைக் காண உங்களுக்கு அண்ணல் அம்பேத்கரின் கண்கள் தேவை. இப்படி அவர் சொல்வதன் பொருளாக நான் எடுத்துக் கொள்வது அம்பேத்கரைப் போல மெத்தப் படித்தும், பணம் படைத்தும் சாதியின் பெயரால் அடக்குமுறைக்கு வேறு யாரும் ஆளாகி இருக்க மாட்டார்கள் என்பதால் இருக்கலாம்.

உலகம் முழுக்க ஒவ்வொரு தேசத்திலும் ஒவ்வொரு பெயரால் அடக்குமுறை நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இந்தியாவில் பிறப்பைக் காரணமாகச் சொல்லி சாதியின் பெயரால் நடக்கும் அடக்குமுறையினை உங்களால் வெளி நாட்டவருக்குப் புரிய வைக்க முடியுமா? முதலில் நம் நாட்டினருக்கே புரியுமா என்று தெரியவில்லை. சாதியின் அடக்குமுறை தெரிந்தால் எவனாவது பெருமையாக மீசையை முறுக்கித் தான் இன்ன சாதி என்று சொல்வானா? அது மூடத்தனத்தின் வெளிப்பாடு மட்டுமே.

இந்தியாவின் சாதிக் கொடுமைகளை விளக்க அண்ணல் தன் வாழ்விலிருந்து 4 சம்பவங்களையும் சமகாலத்தில் வேறு இருவருக்கு நடந்த 2 சம்பவங்களையும் சொல்வதுதான் இச்சிறு நூலின் சாரம்சம்.

அரசுப் பணியில் வெளியூரில் வேலை பார்க்கும் தந்தையைப் பார்க்க, பணம் & உணவுடன் புதிதாக ஊருக்கு வரும் அம்பேத்கர் & அவரது சகோதரர்களுக்குக் கிடைக்கும் அனுபவங்கள். வண்டிக்கான பணம் இருந்தும் மகர் எனப்படும் தீண்டத்தகாதவராய் பிறந்ததால் யாரும் வண்டியை வாடகைக்குத் தர மறுக்கிறார்கள். இருமடங்கு பணமும் & வண்டியை தாங்களே ஓட்டிக் கொள்வதாகவும் சொல்லவும் ஒரு வண்டி கிடைக்கிறது. உணவு இருந்தும் வழியெங்கும் தீண்டத்தகாதவர்களுக்குத் தண்ணீர் தர மறுப்பதால் நிறைவாகச் சாப்பிடாமல் பயணத்தைத் தொடரும் நிலை. இத்தனைக்கும் பை நிறையப் பணம் இருக்கிறது. தாழ்த்தப்பட்டவர்களைப் பொறுத்தவரைக் கோடி ரூபாய் இருந்தாலும் அவர்கள் தாழ்த்தப்பட்டவர்களாகவே நடத்தப்படுவார்கள். காரணம் சாதி.

இலண்டன் சென்று படித்து விட்டு கோட்டும் சூட்டுமாக பரோடா சமஸ்தானத்தில் பணியாற்ற வந்த அண்ணலுக்கு எங்கும் தங்க இடம் கிடைப்பதில்லை. ஒரு பார்சிகளுக்கான விடுதியில் பார்சி என்று பொய்யுரைத்து தங்கும் நிலை. இறுதியாக உண்மை வெளிப்படுகையில் கும்பலாக அவரை தாக்க வருபவர்களிடம் கெஞ்சிக் கேட்டுத் தப்பிக்கிறார். அன்று அவர் வாய் விட்டு தனிமையில் கதறி அழுததைப் பகிர்கிறார். அவருக்கு ஏன் தங்குமிடம் மறுக்கப் படுகிறது? அவரிடம் பணமில்லையா? அவர் குற்றவாளியா? சாதி மட்டுமே காரணம். இத்தனைக்கும் பார்சி மதத்தில் சாதிகள் இல்லை. இந்துக்கள் ஒருவனைத் தீண்டக்கூடாது என்றால் பார்சிகளும் அதைச் சரி என்னும் நிலைமைதான் இந்தியாவில். அந்த நேரத்தில் தன் கிறித்துவ நண்பரிடம் உதவி கோருகிறார். தன் மனைவி ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டார் என மறுக்கிறார். இத்தனைக்கும் அவரும் அவர் மனைவியும் கிறித்துவ மதத்திற்கு மாறியவர்கள். அவர் மனைவி பிராமணர் என்பதால் தீண்டத்தகாதவரை வீட்டில் சேர்க்க மாட்டார் எனச் சொல்லப்படும் காரணம் மூலம் நாம் என்ன புரிந்து கொள்ளலாம்? மதமே மாறினாலும் இந்தியர்கள் தங்களது சாதிய வழக்கங்களைக் கைவிட மாட்டார்கள் என்பதைத்தானே?

தாழ்த்தப்பட்டவர்களின் குறைகளை அறிவதற்காக அரசால் அனுப்பப்பட்ட குழுவின் உறுப்பினராக அண்ணல் வருகிறார். அவரை ஒரு டோக்லா வண்டியில் அழைத்துச் செல்கிறார்கள். விபத்து ஏற்படுகிறது. காலில் பலத்த அடி. காரணம் என்னவெனில் அவ்வண்டியை ஓட்டியவருக்கு முன் அனுபவம் ஏதுமில்லை. விசயம் என்னவென்றால் டோக்லாகாரர்கள் யாரும் தீண்டத்தகாத ஒருவருக்கு வண்டி ஓட்ட மாட்டோம் என்றும், அது தீட்டு என்பதுடன் தங்களுக்கு இழுக்கு என்று மறுத்து விடுகிறார்கள். அதனால் வெறுமனே வண்டியை மட்டும் வாடகைக்கு எடுத்து தங்களில் ஒருவனை வண்டி ஓட்டச் செய்ததன் விளைவே அவ்விபத்து. பொருளாதார படி நிலையில் மிகவும் கீழ் நிலையில் இருக்கும் டோக்லாகாரர்கள் கூட மஹர் இனத்தவருக்கு வண்டி ஓட்ட மறுப்பதை விடத் தீண்டாமையை எப்படி விளக்கி விடமுடியும்?

அதே போல் ஒரு முகமதியக் கோட்டைக்குச் சென்றிருந்த பொழுது, அங்குள்ள குளத்தில் கை, கால், முகம் கழுவியதற்காக மொத்த இஸ்லாமியர்களும் குளமானது தீட்டுப்பட்டு விட்டது என்று கும்பலாகத் தாக்க வந்திருக்கிறார்கள். ஒரு கட்டத்தில் பொறுமை இழந்து “இதைத்தான் உங்கள் மதம் போதிக்கிறதா? நாளை நாங்கள் இஸ்லாத்தைத் தழுவினாலும் இப்படித்தான் நடத்துவீர்களா?” என்ற கேள்விக்கு பிறகே அடங்கி இருக்கிறார்கள். இருப்பினும் அவர்கள் மீண்டும் எந்த நீர் நிலையையும் தொட்டு விடக்கூடாது என்பதற்காக ஓர் ஆயுதம் தாங்கிய காவலனைத் துணைக்கு அனுப்பி இருக்கிறார்கள். இந்துக்களுக்குப் பிடிக்காத தீண்டத்தகாதோரை பார்சிகளுக்கு எப்படிப் பிடிப்பதில்லையோ, அதே போல் இஸ்லாமியர்களுக்கும் பிடிப்பதில்லை என்பது தெரிகிறது. இதனால்தான் மொத்தமாக அண்ணல் இஸ்லாத்தை ஏற்காமல் பௌத்தம் நோக்கி அணிவகுத்தது.

மகாத்மா காந்தியின் யங் இந்தியாவில் வெளியான செய்தி. பிரசவித்து 2 நாட்களே ஆன தன் மனைவி & குழந்தைக்கு சுகமில்லை என வரும் தாழ்த்தப்பட்டவரை ஒரு மருத்துவர் நடத்தும் விதம். சிகிச்சைக்கான பணம் அளித்தும் சில நிபந்தனைகளோடு வருகிறார். தெருவுக்குள் நுழையாமல் வெளியே நின்றுதான் சிகிச்சை, அவர் தெர்மாமீட்டரை தருவார், அதை ஒரு முஸ்லீம் வாங்கி, பின் அதை அந்த தாழ்த்தப்பட்டவர் வாங்கி மனைவி, குழந்தைக்குப் பரிசோதிப்பார். இப்படியே நடந்திருக்கிறது சிகிச்சை. பணம் பெற்றும் சாதியை நம்பும் அம்மருத்துவர் ஒழுங்காகச் சிகிச்சை அளிக்காததால் அப்பெண்மணியும் குழந்தையும் இறந்து போகிறது. உயிரைக் காக்க வேண்டிய மருத்துவருக்கு, தாழ்த்தப்பட்டோரின் உயிர் ஒரு பொருட்டாய் படாமல் போனதற்குக் காரணமென்ன? சாதிதானே?

படித்து கிராம நிர்வாகத்திற்கான வேலை பெறும் ஒரு தாழ்த்தப்பட்டவருக்கு நிகழ்ந்த அனுபவங்கள். இந்த சமூகத்திலிருந்து வந்து சரிக்குச் சரியாக தன்னெதிரே அமர்வதா என்ற சாதிவெறி அவரை கும்பல் கொலை செய்யும் அளவிற்கு இந்துக்களைக் கொண்டு சென்றிருக்கிறது. காலில் விழுந்து, வேலையை விட்டுப் போய் விடுகிறேன் எனக் கெஞ்சி அவர் உயிர்பிழைக்கிறார். இன்னார் இந்த வேலையைத்தான் செய்ய வேண்டும் எவர் வரையறுத்தது யார்? அவரின் நோக்கமென்ன? அதன் விளைவுகளை அவர் அறிவாரா? கட்டாயம் அறிவார். ஆனால் அவருக்கு அக்கறையில்லை.

இவை வெறுமனே இந்தியாவின் சாதி படிநிலைகளைப் பற்றி வெளி நாட்டாருக்கு அறிமுகப்படுத்துவதற்கான சம்பவங்கள். இதை விடப் பல கொடூரமான சம்பவங்கள் இந்திய வரலாறெங்கும் நிரம்பியுள்ளன. அதே சமயம் இதெல்லாம் மாறிவிடவும் இல்லை. ஏன் இந்த சுதந்திர தினத்தில், அதுவும் முன்னேறிய மாநிலமான தமிழகத்தில் தாழ்த்தப்பட்ட பெண் தலைவரைக் கொடியேற்ற அனுமதிக்காத அந்த அரசு அதிகாரியின் மனதிலிருந்தது என்ன? சாதிவெறி.

வெறும் படிப்பு மட்டும் காலகாலமாய் மக்களின் மனங்களில் ஊட்டப்படும் நஞ்சான சாதியைக் கலைந்து விடாது. அதற்கு சமூக நீதி குறித்த புரிதல் வேண்டும். பிறப்பால் இங்கு யாரும் உயர்ந்தவர் தாழ்ந்தவர் கிடையாது என்ற எண்ணம் அனைவர் மனத்திலும் தோன்ற வேண்டும்.

சமூக நீதியைக் காப்போம், அதற்குத் தடையாய் நிற்கும் சாதி மதங்களை ஒழிப்போம்.

மகாபாரதத்தில் நடந்த குருஷேத்திர போரினை அனைவரும் அறிந்திருப்போம். அடுத்து வரக்கூடிய யுக மாற்றத்திற்கான துவக்கமாக அது நடக்கும். குரு குலத்தில் பிறந்தவர்களுக்கிடையிலான அந்த குருகுலப் போரினைப் போலவே தமிழகத்திலும் ஒரு குருகுலப் போர் நிகழ்ந்தது. ஏறத்தாழ 100 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நிகழ்ந்த அந்தப் போராட்டமே தமிழகத்தின் சமூக நீதி போராட்டத்தின் முக்கியமான மைல்கல். அதனை துவக்கமாக கூற இயலாது. ஏனெனில் அதற்கு முன்பே அயோத்திதாசர் கொள்கை அளவில் பேசத் துவங்கி, நீதிக்க்ட்சியினர் ஓரளவு செயல்படுத்தவும் துவங்கி இருந்தார்கள்.

ஈ.வே.ராமசாமி காங்கிரசில் இருந்து வெளியேற முக்கியமான காரணம் எது? இது கடந்த வருடம் குருப் 1 தேர்வில் கேட்கப்பட்ட கேள்வி. ஆட்சி நிர்வாகத்தில் அமரப்போகும் அரசு அதிகாரிகளுக்கு தமிழகத்தில் நிகழ்ந்த பெரும் வரலாற்று திருப்புமுனையின் துவக்கப்புள்ளி தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்பதற்காக கேட்கபட்ட வினா. சேரன்மாதேவி குருகுலப் பிரச்சனை என்ற பதிலை சரியாக தேர்வு செய்த அனைவருக்கும் உண்மையில் என்ன பிரச்சனை என்பது ஆழமாக தெரியாது. என்னையும் சேர்த்துத்தான் சொல்கிறேன். இந்த நூலின் மூலம்தான் எனக்கு பல விவரங்கள் தெரிய வந்தன.

ஒத்துழையாமை போராட்டத்திற்கு பிறகு ஆங்கில அரசு நடத்தும் கல்விக்கூடங்களுக்கு தேசியவாதிகள் தம் பிள்ளைகளை அனுப்புவதில்லை என முடிவு செய்தாகிவிட்டது. ஆனால் அவர்களுக்கான கல்வி என்னாவது என்ற கேள்வி எழும்போதுதான் சுதேசி கல்வி நிறுவங்கள் ஆங்காங்கே துவக்கப்படுகின்றன. தமிழகத்தில் அதே போல் ஏதேனும் கல்வி நிலையம் அமைக்கலாமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில் ஏற்கனவே துவங்கப்பட்டு நடத்திக் கொண்டிருந்த ஒரு கல்வி நிலையத்திற்கு நிதிப் பற்றாக்குறை என்றும் உதவி வேண்டும் என்றும் பத்திரிக்கையில் வந்த விளம்பரம் மூலம் தெரிந்துக் கொண்ட காங்கிரஸ் செயற்குழு, இருதவணைகளில் 10000 ரூபாய் தருவதாகக் கூறி முதல் தவனையாக 5000 கொடுத்து விடுகிறது. காங்கிரஸ்வாதிகளும் தங்கள் பிள்ளைகளை அங்கு படிக்க அனுப்புகிறார்கள்.

அதில் ஒரு காங்கிரஸ்வாதியின் பிள்ளை, மெட்ராஸ் மாகாணாத்திற்கு முதலமைச்சராக இருந்தவரின்(யாரென்று நூலில் படித்துத்தெரிந்து கொள்ளுங்கள், ஒரு சிறிய சஸ்பென்சாக இருக்கட்டும்) பிள்ளை, இனி அங்கு படிக்கப் போகமாட்டேன் என அழுகிறான். என்ன நடந்தது என அவர் விசாரிக்க குருகுலம் செயல்படும் முறையை விவரிக்கிறான்.

காலை 4 மணிக்கு எழுதல்

கை, கால், முகம் கழுவி பல் விளக்கிய பின் உடற்பயிற்சி

மண்வெட்டியோடு சென்று குழிவெட்டி மலங்கழித்து மூடிவருதல்

7.30 மணிக்கு கூடத்தில் தெய்வ வழிபாடு, அதில் பார்ப்பன மாணவர்கள் ஒரு புறம், மற்ற மாணவர்கள் ஒரு புறம் நிற்க வேண்டும்

காலை உணவாக கஞ்சி

உழவு வேலை, தோட்ட வேலை, சமையல் வேலை என மாணவர்களுக்கு வேலை கொடுக்கப்படும்

இதே போல் பள்ளிக் கட்டிடங்கள் கட்டப்படுவதற்கு மாணவர்கள் கொத்தனார் வேலை செய்தல், செங்கல் சுமத்தல்

மற்ற ஆங்கிலப் பள்ளிங்கூடங்களை போலவே வரலாறு, சமூக நலம், பூகோளம், விஞ்ஞானம் சொல்லித் தரப்பட்டன.

தமிழும் சமஸ்கிருதமும் இந்தியும் கற்றுத் தரப்பட்டன. பயிற்சி மொழி ஆங்கிலமாகவே இருந்தது.

இதுவரை விவரங்கள் கேட்ட தந்தைக்கு ஆங்கில வழிக்கல்வி மட்டும்தான் உறுத்தலாக இருந்தது. வேறு என்ன பிரச்சனை என விசாரிக்கிறார்.

சூத்திர பிள்ளைகளையும் பிராமணப் பிள்ளைகளையும் வேறுபாடாய் நிகழ்த்துவதை விவரிக்கிறான். பார்ப்பன பிள்ளைகளுக்கு மட்டும் விசேஷ நாட்களில் வடை,பாயாசத்தோடு சாப்படு, ஆனால் அன்றும் மற்றவர்களுக்கு சோறும் சாம்பாரும்தான்.

அதே போல் ஒரு நாள் தாகத்திற்கு வழியில் இருந்த பானையில் தண்ணிர் மொண்டு குடிக்க, அவ்வழியாக வந்த பிரம்மச்சாரி வாத்தியார் பாதித்தண்ணிர் குடிக்கையிலேயே கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்து விட்டார். “சூத்திரப்பய உனக்கு என்ன கொழுப்பு” என பயங்கரமாக திட்டினார். தீட்டாகிவிட்டதாம். தீட்டுன்னா என்னன்னெ எனக்கு தெரியலை.

அதே மாதிரி பிராமண பசங்க தோட்ட வேலைக்கு வர மாட்டாங்க, சமையல் வேலை மட்டும்தான் அவங்களுக்கு, நாங்க போனா எங்களை பாத்திரம் மட்டும் கழுவ சொல்லுவாங்க, ஒரு நாள் நாங்களும் சமைக்கறோம்னு கேட்டதுக்கு அந்த சமையல் ஐயர் முறைத்துக் கொண்டே “சூத்திரப் பசங்க சமைச்சா பிராமண பசங்க சாப்பிட மாட்டாங்க”ன்னு சொன்னார்.

அப்புறம் எப்பவுமே அவங்களுக்கு எங்களுக்கும் தனித்தனி பந்திதான். எனக்கு இதுல்லாம் பிடிக்கவே இல்லை. நான் அங்கே போக மாட்டேன் என அழும் மகனிடம் “இதை அப்படியே வந்து ராமசாமி மாமாகிட்ட சொல்லு” என கூட்டி செல்கிறார்.

வெள்ளையனுக்கு எதிராக நாடு முழுவதும் இந்தியர்களை ஒருங்கிணைக்க சமபந்தி நடத்திக் கொண்டிருக்கும் காங்கிரசிடம் இருந்து நிதி பெற்றுக் கொண்டு இப்படி ஏற்றத்தாழ்வை கடை பிடிப்பதா என்ற கேள்வியுடன் செயற்குழு கூடுகிறது.

செயற்குழுவின் ஒவ்வொரு தலைவர்களும் என்ன பேசினார்கள் என்று விவரமாக இப்புத்தகத்தில் கொடுக்கப்ப்ட்டுள்ளன. அனைவரும் இதை ஆதரித்தார்கள், இதுதான் இந்துக்களின் தர்மம் என்று வாதிட்டார்கள். அதை விட கொடுமை என்னவென்றால் இப்படி பிரச்சனை நடந்துக் கொண்டிருக்கிறது என தெரிய வந்ததுமே, யாருக்கும் தெரியாமல் குருகுலத்தை நடத்தி வந்த வ.வே.சு ஐயர், இரக்சியமாக அடுத்த தவணைக்காக செக்கை வாங்கிக் கொண்டு விட்டதுதான். இத்தனைக்கும் அப்போது பொருளாளர் ஈ.வே.ராமசாமிதான். அவருக்கே தகவல் சொல்லாமல் நடந்திருக்கிறது இந்த திருட்டு வேலை.

ஏற்கனவே கடந்த 5 வருடங்களாக ஒவ்வொரு வருடமும் தான் கொண்டுவரும் வகுப்புவாரி பிரதிநிதித்துவத்தை ஏதேதோ காரணங்கள் சொல்லி காங்கிரஸ் தலைமை தட்டிக் கழிப்பதில் நொந்திருந்த ஈ.வே.ரா இந்த பிரச்சனையில் மொத்தமாக வெளியேறுகிறார். வெளியேறிய கையோடு அவர் துவக்கியதுதான் சுயமரியாதை இயக்கம். பின்னாளில் நீதிக்கட்சியோடு இணைக்கப்பட்டு திராவிடர் கழகமாகிறது. தி.கவில் இருந்து வந்ததுதான் திமுக, அதிமுக, மதிமுக எல்லாம்.

தமிழக சமூக அரசியல் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான இந்த நிகழ்வினைப் பற்றி ஏகப்பட்ட தகவல்களை இந்த நூல் வழங்குகிறது. நான் குறிப்பிட்டுள்ளவை மிகக் கொஞ்சம் தான். சமூக நீதியில் ஆர்வமுள்ளோர் கட்டாயம் வாசிக்க வேண்டிய நூல்.

தத்துவம் தொடர்பாக ஏதேனும் புத்தகம் கிண்டிலில் வைத்திருக்கிறேனா என்று தேடுகையில் இந்த புத்தகம் கண்ணில் பட்டது. சமீபத்தில் “சேப்பியன்ஸ்” நூல் வாசித்திருந்தேன். அதில் டார்வின் பற்றிய சில சுவாரசியமான தகவல்களை வாசித்திருந்ததால் இன்னும் அவரைப் பற்றி தெரிந்துக் கொள்ளாலாம் என இந்த நூலினை வாசிக்க துவங்கினேன். மொத்தம் 35 பக்கங்கள் தான்.

முதலில் காலம்காலமாக இருந்த படைப்பு பற்றிய நம்பிக்கையை விளக்குகிறார். கிறித்துவம், இஸ்லாம், யூத மதங்கள் ஒன்று போல இறைவன் ஒவ்வொரு நாளாக ஒவ்வொன்றாக படைத்து வந்து, மனிதனை படைத்ததாக சொன்னால், இந்து மதம் பிரம்மா என்றொரு படைப்பு கடவுளைக் குறிப்பிட்டு, அவரின் தலை, தோள், தொடை, பாதம் இவற்றில் இருந்து மனிதர்களை படைத்து அதற்கேற்றவாறு அவர்களுக்கு தொழில்களை வகுத்து கொடுத்ததாக சொல்கிறது.

இந்த மதம் எப்படி தன் புராணத்தில் “உலகத்தை ஓர் அரக்கன் பாயாக சுருட்டி கடலில் ஒளித்து வைத்தான்” என புருடா விட்டதோ, அதே போலத்தான் கிறித்துவமும் பூமி தட்டையானது, பூமியை மையம் கொண்டே சூரிய மண்டலம் சுற்றி வருவதாக அடித்துக் கொண்டிருந்தது.

காலம் காலமாக உலகம் முழுக்க கடவுள்/மதங்களின் பெயரால் பரப்பப்பட்டு வந்த மூட நம்பிக்கைகளை அறிவியல் அடித்து நொறுக்க துவங்கியது. ஆனால் அது சாமானியத்தில் நிகழவில்லை. உலகம் உருண்டை என கண்டறிந்த கோபர் நிக்கஸ் தன் இறப்பு வரை அதை வெளியே சொல்ல அஞ்சி மறைத்து வைத்திருந்தார். அவரது இறப்பிற்கு பிறகு வெளியான அவரது கண்டுபிடிப்பினை ஆதரித்ததற்காகவே புருனோ என்பவர் கி.பி 1600ல் பொது இடத்தில் கட்டி வைக்கப்பட்டு எரித்து கொலை செய்யப்பட்டார். கலிலியோ சூரியனை மையமாக வைத்து புவி சுழல்வது குறித்து கொள்கையை வெளியிட்டதற்காகவே போப் ஆண்டவர் முன்பு மண்டியிட்டு மன்னிப்பு கேட்க வைக்கப்பட்டு, இறக்கும் வரை 16 ஆண்டுகள் வீட்டுச்சிறையில் வைக்கப்பட்டார்.

இப்படி தொடர்ந்து முடக்கி வைக்கப்பட்ட அறிவியல் சிந்தனைகள் ஒரு கட்டத்தில் முட்டிக்கொண்டு வெளிவந்தன. அதில் முக்கிய பங்காற்றிய டார்வின் ஒரு கிறித்துவ பாதிரியாராக வேண்டியவர். யதெச்சையாக எம்.எச்.பீகிள் கப்பலில் உலகம் சுற்ற கிளம்பிய இந்த22 வயது ஆய்வாளர், தனது 5 ஆண்டுகள் பயணத்தில் சேகரித்து வைத்த உயிரியல் மாதிரிகளை வைத்து 1859 நவம்பர் 22ல் தனது ஆய்வு முடிவுகளை வெளியிட்டார். “இனங்களின் தோற்றம்” (Origin of species) என்ற பெயரில் வெளியான நூலானது ஆதாரப்பூர்வமாக உயிரிங்களின் தோற்றம் & பரிணாமக் கொள்கையை விளக்கியது. அதன் மிக முக்கிய சாரம்சம் “குரங்கில் இருந்து மனிதன் 70 இட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தனி இனமாக பிரிந்து பரிணாமம் அடைய துவங்கினான்” என்பதுதான்.

மொத்த மதங்களின் ஆணி வேரையே ஆட்டிப் பார்த்த இந்தக் கொள்கைக்கும் நூலுக்கும் எந்தளவு உலகம் முழுக்க வெறுப்பு இருந்ததோ அந்தளவு ஆதரவும் இருந்தது. அது நாளாக நாளாக அதிகரித்தது. அவரது புத்தகங்கள் அனைத்துமே அச்சாவதற்கு முன்பே விற்பனை ஆக துவங்கியன.

சிலரை பல நாள் ஏமாற்றலாம், பலரை சில நாள் ஏமாற்றலாம், ஆனால் எல்லோரையும் எப்போதும் ஏமாற்றிக் கொண்டிருக்க முடியாது. தொடர்ச்சியாக வளர்ந்த அறிவியல் சிந்தனைகளின் முன்பு மதங்கள் மண்டியிட துவங்கின.

வாழும் போதே டார்வினுடைய புகழ் உலகம் முழுக்க பரவி, அவரது பெயர் பல ஊர்களுக்கும் சின்னங்களுக்கும் சூட்டப்பட்டன. டார்வின் கொள்கையை தீவிரமாக எதிர்த்த கிறித்துவ மதம் அவ்வளவு சீக்கிரம் தனது தோல்வியை ஒத்துக் கொள்ளவில்லை. 1925ல் கூட அமெரிக்கா-டென்னசி மாநிலத்தில் ஜாண்டிஸ்கோப்ஸ் என்ற ஆசிரியர் டார்வின் கொள்கையை பயிற்றுவிக்கிறார் என்பதற்காக நீதி மன்றத்தால் தண்டிக்க பட்டார். அதே சமயம் 1967ல் அமெரிக்கா இந்த தீர்ப்பினை திரும்ப பெற்றுக் கொண்டது.

செப்டம்பர் 2008ல் இங்கிலாந்து சர்ச், டார்வினுடைய 200வது பிறந்த தினத்தில் அவரை தவறாக புரிந்துக் கொண்டதற்காக மன்னிப்பு கேட்டது. பரிணாம கொள்கையை முழுமையாக அங்கீகரித்தது.

அடக்குமுறையை கையாண்ட கிறித்துவ மதம் புருணோ ரோம் நகரில்கொல்லப்பட்ட இடத்தில் 1889ல் நினைவு சின்னம் அமைத்தது. 2008 மார்ச் மாதம் பெர்லினில் அவரது சிலை திறந்து வைக்கப்பட்டு போப் ஆண்டவர் புருணோவுக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிக்காக மன்னிப்பு கேட்டார்.

அதே போல் இந்து மதம் எப்போது ரிக் வேதத்தில் புருஷசுக்தத்தில் இருப்பது போல் மனிதன் பிரம்மனின் தலை, தோள், தொடை, பாதத்தில் இருந்தெல்லாம் பிறக்கவில்லை என்று சொல்லி அதை திருத்த போகிறது? அதை திருத்தினால் சதுர்வர்ணம் மாயசிருஷ்டம் என்று சொல்லும் பகவத் கீதையையும் திருத்த வேண்டி வரும். தயாரா? அப்படி இல்லையென்றால் இந்துக்கள் டார்வீனின் பரிணாமக் கொள்கையை ஏற்க கூடாது என அறிவிக்குமா? உலகம் முழுக்க 99.8% அறிவியலறிஞர்களால் ஏற்றுக் கொண்ட பரிணாமக் கொள்கையை மறுதலித்து விட்டு செயல்பட யார் தயாராக இருக்கிறார்கள்?

புருணோவுக்கு இழைத்த அநீதிக்கு போப் மன்னிப்பு கேட்டது போல் நந்தனாரை தீக்குளிக்க செய்ததுக்கு இந்து மத பிரதிநிதிகள் யாரேனும் மன்னிப்பு கேட்க தயாரா? சரி வேண்டாம், நடந்ததை மறப்போம். இனியாவது சதுர்வர்ணம் தவறு, கடை பிடிக்கபட மாட்டாது என அறிவிப்பார்களா?

புத்தகத்தில் நிறைய பரிணாமம் தொடர்பான தகவல்கள் உள்ளன. மிக எளிமையாகவும் விளக்கப்பட்டுள்ளன. அனைவருக்கும் ஏற்கனவே தெரிந்த விசயம்தான் என்றாலும் ஆழமாக தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்றால் அது பரிணாம தத்துவம் தான் என்பேன்.

கடந்த வருடம் தமிழ்நாடு முற்போக்கு கலை இலக்கிய மேடை அமைப்பின் சிறந்த வளரும் படைப்பாளார் விருதுடன் புத்தகங்களும் பரிசாக வழங்கப்பட்டன. அதில் இந்த நூலும் அடக்கம். நேற்று முனைவர்.திருமாவளவன் அவர்களின் பிறந்த நாள் என்பதால் எடுத்து வாசித்தேன்.

மொத்தம் 60 பக்கங்கள் தான். உண்மையில் இந்த நூல் திருமாவளவன் அவர்கள் எழுதிய “அமைப்பாய் திரள்வோம்” என்ற நூலினை முன்வைத்து எழுதப்பட்ட வழி நூலே ஆகும். இப்படி பெரிய புத்தகங்களிலுள்ள கருத்துக்களின் முக்கிய சாரங்களை எடுத்து சிறு நூல் வடிவில் வெளியிடுவார்கள் என்பதை இதற்கு முன்பு நான் நேரடியாக அறிந்ததில்லை.

தனது 30 வருட அரசியல் அனுபவத்தை, அதில் தான் கற்றறிந்ததை, அனைவருக்கும் கொண்டு சேர்க்கும் விதத்தில் திருமாவளவன் அவர்களால் எழுதப்பட்ட நூல்தான் “அமைப்பாய் திரள்வோம்”. அம்பெத்கர் சொற்களான “கற்பி, ஒன்று சேர், புரட்சி செய்” என்பதில் சக மக்களுக்கு கற்பிப்பது குறித்தும் ஒத்த எண்ணம் கொண்டவர்களை ஒருங்கிணைப்பது குறித்தும் உண்மையில் இக்கால இளைஞர்களுக்கு பெரிதாய் அனுபவ அறிவு இல்லை. உண்மையை விட அதிகமாய் வதந்திகள் பரவும் இந்த சமூக வலைதள யுகத்தில் புதிதாய் ஒரு கருத்துரு உருவாக்கபடுதலும், அதை ஏற்றுக் கொண்டோரை ஒருங்கிணைத்தலும் அத்தனை எளிதல்ல.

மாற்று அரசியல் வேண்டும் என்ற குரல் மட்டும் நெடுங்காலமாய் ஒலிக்கிறது. ஆனால் எங்ஙனம் என்ற வழிமுறை யாரும் அறியாதது. அப்படி பொது வாழ்க்கையில் இறங்க விரும்பும் அரசியல் ஆர்வலர்கள் கட்டாயம் இந்த நூலை வாசிக்க வேண்டும். அனைவரும் அரசியலுக்கு வர வேண்டும் என்று நினைக்கும் தலைவர் தானே இப்படி ஒரு புத்தகம் எழுதுவார்? இந்த புரிதலே என்னுள் “அமைப்பாய் திரள்வோம்” நூலை வாசிக்கும் ஆர்வத்தைத் தூண்டுகிறது. கட்டாயம் வாசிப்பேன்.

அனைத்து திசைகளிலும் இருட்டடிப்பு செய்யும் நிலையில், ஏதேனும் ஒரு வகையில் இந்த புத்தகத்தினை அனைவரிடமும் கொண்டு சேர்க்க முன்னெடுத்த தோழர். விசாகன் அவர்களுக்கு நெஞ்சார்ந்த நன்றிகள்.