தூவானம்

 “The only way to get rid of my fears is to make films about them”

இதை யார் சொல்லியிருக்கக் கூடும்? கட்டாயம் ஒரு திரைப்பட இயக்குனராகத்தான் இருக்கும். எப்படிப்பட்ட இயக்குனர்? தனது பயத்தை பார்வையாளர்களுக்கு கடத்துபவர். பயமுறுத்தும் வகையில் சிறந்த படங்களை எடுத்த இயக்குனர்கள் எத்தனை பேர் இருப்பார்கள்? அப்படி ஒரு பட்டியல் தயாரித்தால் முதலிடத்திலேயே வருவார் ஆல்ஃபிரெட் ஹிட்ச்காக். சரியான உச்சரிப்பு என நம்புகிறேன். மாஸ்டர் ஆஃப் சஸ்பென்ஸ் என்றால் இவர்தான். Continue reading “திகிலோடு விளையாடு” – ஹிட்ச்காக் தொடர்” →

நம்ம பட்டியலில் இருக்கும் கடைசி படம். படத்தின் தலைப்பை பார்க்கையில் ஏதோ குடும்ப படம் போல இருக்கிறதல்லவா? ஹிட்ச்காக்காவது குடும்ப படம் எடுப்பதாவது என்று நினைக்காதீர்கள். அவர் பல காதல் படங்களையும் குடும்ப சித்திரங்களையும் எடுத்து ஹிட் கொடுத்துள்ளார். நாம் த்ரில்லர் வகை படங்களை மட்டும் வரிசையாக பார்த்து வருவதால் அவற்றை தவிர்த்துள்ளோம். படத்தை பற்றி எதுவும் தெரியாமல் பார்ப்பவர்களுக்கு ஆரம்பத்தில் ஒரு சுவாரசியமான காட்சி கிடைக்கும். படத்தைப் பற்றி தெரிந்துக் கொண்டு பார்த்தாலும் பிடிக்கும் தான். இருந்தாலும் திடிரென எதிர்பாராத காட்சி போல சுவாரசியம் உண்டா? Continue reading “Family plot (1976)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

இரண்டாம் உலகப் போர் பற்றி ஒரளவிற்கு அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கும் என்று நம்புகிறேன். எந்தெந்த நாட்டிற்கு இடையே நடந்தது என்றால் எளிதாக ஜெர்மன்,இத்தாலி,ஜப்பான் ஒரு பக்கமும் பிரிட்டன்,அமெரிக்கா, ரஷ்யா ஒருபக்கமும் இருந்து போர் புரிந்தது என்று சொல்லி விடுவோம். ஆனால் இது நாடுகளுக்கு இடையேயான சண்டை மட்டுமா என்றால் இல்லை. தத்துவங்களுக்கு, கொள்கைகளுக்கு இடையேயான யுத்தம். ஒரு பக்கம் நாசிசமும் பாசிசமும் மறுபக்கம் முதலாளித்துவமும் கம்யுனிசமும் இருந்தன. போர் முடிந்தது. நாசிசமும் பாசிசமும் அழிக்கப்பட்டன. அடுத்த சில ஆண்டுகளில் முதலாளித்துவத்திற்கும் கம்யுனிசத்திற்கும் யுத்தம் துவங்கியது. Continue reading “Topaz (1969)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

ஒவ்வொரு படத்திற்கும் கதை எழுத அமர்கையில் அது துவங்க ஒரு புள்ளி தேவைப்படும். அது எங்கிருந்து வேண்டுமானாலும் கிடைக்கலாம். படமாக வந்து வெற்றி பெற்ற பிறகு அப்புள்ளியை பலர் கவனிக்காமல் கூட போகலாம். ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன். ஜெமினி படம் பார்த்திருப்பீர்கள். மிகப்பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது. அப்படத்தில் வித்தியாசமான கதை என்று எதுவுமில்லை என்றாலும் அந்தக் கதை எங்கு இருந்து ஆரம்பித்து எழுதப் பட்டுருக்கும் என யூகிக்க முடிகிறதா? படிப்பதை நிறுத்தி விட்டு யோசித்து விட்டு தொடருங்கள். Continue reading “Torn Curtain (1966)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

ஆரம்ப காலத்தில் ஒரே மாதிரியான படங்களை எடுத்திருந்தாலும் ஒரு கட்டத்திற்கு பிறகு தனது அடுத்தடுத்த படங்கள் வித்தியாசமாக இருக்க வேண்டும் என்பதில் தெளிவாக இருந்திருக்கிறார் ஹிட்ச்காக். பட வரிசையை கவனியுங்கள். நார்த் பை நார்த்வெஸ்ட் ஒரு ஆக்சன் படம், அடுத்து வந்த சைக்கோ சைக்கலாஜிக்கல் திரில்லர், அடுத்து பேர்ட்ஸ் மிஸ்டிரிக்கல் திரில்லர், அடுத்து மார்னி ரொமண்டிக் திரில்லர். இவரல்லவா இயக்குனர். இங்கும் இருக்கிறார்களே, ஒரே கதையில் வெவ்வேறு நடிகர்களைப் போட்டு எடுத்துக் கொண்டு. கடைசியாக மணிவண்ணன் தான் இது போல வித்தியாசங்களைத் தொட்டது. கோபுரங்கள் சாய்வதில்லை, நூறாவது நாள், அமைதிப் படை என்று ஒன்றுக்கொன்று சம்பந்தமே இருக்காது. சரி படத்திற்கு வருவோம். Continue reading “Marnie (1964)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

சினிமா பார்க்கிறேன் என்று அமர்ந்த பின் படம் முடியும் வரை லாஜிக் பற்றிய சந்தேகங்கள் வரக்கூடாது. படம் முடிந்த பின் வரலாம். இடையில் வந்தால் அவ்வளவுதான், டிக்கெட்டிற்கு கொடுத்த பணம் காலி. சிறந்த உதாரணம் என்றால் சின்னத்தம்பி தான். குஷ்பூ பிறப்பது ஏதோ கொரியரில் வருவதைப் போலத்தான் காட்டியிருப்பார்கள். பிரசவித்த அம்மா இறந்து விட்டதாகவும் சொல்ல மாட்டார்கள், குறைந்த பட்சம் அதற்கு 10 மாதம் முன்பு வரை உயிருடன் இருந்திருக்க வேண்டிய அவர்களது தந்தை பற்றியும் பேச மாட்டார்கள். அவர்கள்தான் பேசவில்லை. படம் பார்த்த எத்தனை பேருக்கு அந்த சந்தேகம் வந்திருக்கும்? அதுதான் சினிமா. சில இடங்களில் கேள்வி கேட்பதை தவிர்த்தால் சுவாரசியமான அனுபவம் கிடைக்கும். எதற்கு இவ்வளவு தூரம் பேசுகிறேன் என்றால் இந்தப் படத்தில் முக்கியமாக அனைவருக்கும் தோன்றும் கேள்விக்கு பதில் சொல்லப்பட்டு இருக்காது அதனால்தான். Continue reading “The Birds (1963)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

தனி ஒருவன் படத்தில் அரவிந்த் சாமியை ஏன் வில்லனாக நடிக்க வைத்தீர்கள் என்று கேட்டதற்கு ஜெயம் ராஜா, பொய் எப்போதும் ஆபத்தானது, அதிலும் அழகான பொய் கொடுரமானது. வில்லன் கொடுரமானவனாக இருக்க வேண்டுமென்றால் அழகனாக இருக்க வேண்டும். வசிகரமானவனாக இருப்பவனால் தான் கொடுரமானவனாகவும் இருக்க முடியும் என்றார். எவ்வளவு நிஜமான வார்த்தைகள். பார்க்கவே பயப்படும்படி பெரிய உருவம், உருண்டை கண்கள், முறுக்கு மீசையுடன் இருப்பவர் கொலை செய்வதையும் குழந்தை முகத்துடன் நேர்த்தியாக உடையணிந்து ஒருவன் மெதுவாக கழுத்தை அறுப்பதையும் ஒப்பிட்டு பாருங்கள் எது கொடுரமானது என்று புரியும். இப்போதே சொல்கிறேன். சினிமாவை விரும்புபவர்கள் இதற்கு மேல் எதையும் படிக்க தேவையில்லை. நேரடியாக சென்று படத்தை பார்த்து விடுங்கள். படத்தின் இணைப்பு  Continue reading “Psycho (1960)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

ஜான் ஸ்காட்டி, ஒரு போலிஸ் அதிகாரி. ஒரு குற்றவாளியை துரத்தும் பொழுது ஒரு கட்டிடத்தின் மீதிருந்து சக காவலாளி தவறி விழுந்து உயிர் விட தான் காரணமானதால் உயரம் என்றால் பயம் ஏற்படும் அக்ரோஃபோபியா மற்றும் உயரத்திலிருந்து கீழே பார்க்கையில் அனைத்தும் சுழலும் தோற்றப்பிழை உண்டாகும் வெர்டிகோ என்னும் நோய்க்கு ஆளாகிறார். சரி இப்படிப்பட்ட பிரச்சனைகளை வைத்துக் கொண்டு இனி என்ன காவல்துறையில் செய்வது என்று முன் கூட்டியே ஜானை வேலையிலிருந்து விடுவித்து விடுகிறார்கள். இவருடைய வழக்கு பத்திரிக்கைகளின் மூலம் பரபரப்பாக பேசப்படுகிறது. இது போன்ற ஃபோபியாக்கள் பற்றிய வழக்குகள் சுவாரசியமானவை என்பது ஒரு காரணம். Continue reading “Vertigo (1958)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →

தமிழில் ஏற்கனவே வந்த படத்தை ரீமேக் செய்து வெற்றிப்பெற்ற முதல் படம் பில்லாதான். ஆனால் அதற்கு முன்பு கருப்பு வெள்ளை காலத்திலேயே உத்தம்புத்திரன் படத்தை ரீமேக் செய்து சிவாஜி நடிப்பில் வெற்றி பெற்றது என்பதுதான் வரலாறு. பில்லாவிற்கு பிறகு நிறைய ரீமேக் படங்கள் எடுக்கப்பட்டன. எடுத்து ஒரிஜினல் படங்களை கொலையாய் கொன்றார்கள் என்பதுதான் உண்மை. மாப்பிள்ளையை கூட மன்னிக்கலாம், தில்லுமுல்லுவை என்னவென்று திட்டுவது? சரி அதை விடுவோம். நான் அவன் இல்லை படம் ரீமேக் செய்து வெளியிட்டு வெற்றி பெறவும் கமலஹாசன் பாலச்சந்தரிடம் அவர்கள் படத்தை ரீமேக் செய்யலாம் என்றாராம். ஏனென்றால் அது நல்ல கதையம்சமுள்ள படம், ஆனால் சரியாக போகவில்லை. இப்போது எடுக்கலாம் என்று விரும்புகிறார். இது நற்சிந்தனை. நல்ல கதையுள்ள ஓடாத படத்தை மீண்டுமொருமுறை எடுத்து ஓட வைக்க முயற்சிப்பதை ஏற்றுக் கொள்ளலாம். நன்றாக ஓடி அனைவருக்கும் பிடித்திருக்கும் கிளாசிக் படங்களை கெடுப்பவர்களை என்னவென்று சொல்வது? Continue reading “The Man Who Knew Too Much (1956)- Hitchcock Movie – விமர்சனம்” →